Nico Dekker

Zondag 14 augustus

Vandaag een heerlijk luie dag gehouden. Wel bezig geweest uiteraard met mijn blog bijwerken, barbecue voorbereiden en wat dingetjes testen op de computer. Tussendoor ook nog wat TV gekeken, de Olympische Spelen in Rio natuurlijk. Het valt op dat de meeste uitzendingen hiervan ‘s-avonds plaatsvinden en dus niet rechtstreeks zijn. Uiteraard op z’n Amerikaans met heel veel reclames tussendoor. Ik moet zeggen, er zitten juweeltjes van reclamespots tussen zoals b.v. onderstaande van United Airlines.

Deze week verder een iets andere blog, niet meer echt een per dag verhaaltje maar meer een samenvatting van de afgelopen maanden. Ik moet zeggen de maanden zijn voorbij gevlogen. Op zich is dat natuurlijk een goed teken. Het betekent dat ik me niet heb verveeld.

Het lijkt inmiddels een eeuwigheid geleden dat ik hier eind mei aangekomen ben. Een klein beetje bruine kleur opgedaan, maar ik ben niet zo van het zonnebaden, dus alleen de armen en gezicht vertonen straks dat ik in een zonnig oord geweest ben. Oh ja, mijn haar is volgens mijn moeder ook een stuk grijzer geworden, zal ook wel door de zon komen.

Het kantoor is inmiddels een echt kantoor geworden. Ik weet nog goed dat de bureaus in elkaar geschroefd werden de tweede dag dat ik hier was. En nu mogen we toch wel zeggen dat het een echt kantoor geworden is. Prima netwerkmogelijkheden, het is alsof ik gewoon op het bedrijfsnetwerk in Nederland zit, en eigenlijk is dat gewoon ook zo. Met de dank aan alle mensen van ICT die ook buiten de normale werktijden geholpen hebben om alles up-and-running te krijgen. En ook als er een computer geconfigureerd moest worden was het geen probleem om dat op voor Nederland rare tijden te doen. Paul, een compliment aan al jouw mannen (John, Martijn en Marc in willekeurige volgorde). PS volgende week nog 1 nieuwe tablet configureren 😉 lukt dat?

Ook telefonisch zijn we inmiddels goed bereikbaar. Verdeeld over de verschillende bureaus staan er zes toestellen met uitgebreide mogelijkheden. Vervelend is wel dat je in Amerika te pas en te onpas gebeld wordt met reclameboodschappen, computerboodschappen en meer van dat soort ongein. Inmiddels hebben we al door dat dit voornamelijk op de tweede lijn gebeurt. Dit is een nummer dat voor de buitenwereld niet bekend is. Het hoofdnummer heeft helemaal, of bijna geen last van dit “stalking” probleem. Dus bij het opnemen van de telefoon even opletten welke lijn het is. Lijn 2 betekent bijna altijd dankjewel zeggen en neerleggen.

Uiteraard is het kantoor voorzien van airconditioning, maar die zetten we meestal pas tegen de middag aan. Je werkt in een warm land of niet, dan moet je dat ook aan de kantoortemperatuur een beetje kunnen voelen. Ruim een week geleden is er ook een grote massief houten tafel gemaakt door een Mexicaanse timmerman. Neem daarbij twee kleine zitjes en een bijzettafeltje en we hebben ook een prima ontvangstruimte voor gasten en klanten.    

Verder is het kantoor voorzien van een keuken met een soort Amerikaans Nespresso apparaat met de hele Nederlandse naam “Keurig”. Ik zou niet eens weten hoe je dat nou precies in het engels zou moeten uitspreken. Maar goed er gaan een soort capsules in en er komt koffie uit en daar gaat het om. Oh ja, grote bekers koffie want alles moet hier groot zijn, voor de kenners 8 oz. in een beker. Daarnaast hebben we de beschikking over een waterkoker voor de thee liefhebbers en een joekel van een koelkast. Ik zeg toch, alles moet hier groot zijn. Ik denk dat de gemiddelde amateur voetbalvereniging op een zaterdag genoeg zou hebben aan een gevulde koelkast als deze. En de keukenkastjes bevatten mokken, borden, bestek en schoonmaakartikelen.

Tenslotte hebben we nog de beschikking over een soort van opbergruimte waar o.a. de netwerkinfrastructuur en telefooncentrale staan, of liever gezegd hangen in een 19” rack. Verder wat stellingen met promotiemateriaal, folders en kantoorbenodigdheden.

Zijn er dan helemaal geen nadelen van het kantoor te noemen? Nou nee, eigenlijk niet of het zou moeten zijn dan het best wel een stevige wandeling is naar de toilet, die zit bijna aan de andere kant van het gebouw. Maar geen probleem, dat is goed voor de lichaamsbeweging, de hele dag zitten is ook niet alles.

 

 

 

De afgelopen 3 maanden heb ik gewoond in ons “company-house” op een gated-community. Vanaf daar is het ongeveer 15 minuten rijden naar kantoor, dus prima te doen. Het huis in Thousand Oaks ligt op ongeveer anderhalf uur rijden van Los Angeles dus een prima locatie. Opvallend is dat het huis echt in de heuvels ligt en het kantoor in de vallei. Dat geeft soms opvallende situaties. Je kan ’s-ochtends vanaf huis vertrekken in de stralende zon en terwijl je naar kantoor rijdt (bergaf) volledig in de mist of laaghangende bewolking terecht kan komen. Maar het gekke is dat het ook andersom kan zijn. Hier in Thousand Oaks mistig en bewolkt en beneden in de vallei het mooiste weer van de wereld.

Deze situatie heeft ook gevolgen voor het algemene weerbeeld. Is het hier in Thousand Oaks het mooiste weer van de wereld en jij rijdt naar de kust (+/- 30km) dan kan het daar best wel een frisjes en bewolkt zijn, vaak ook meer wind. Kortom heel veel verschillen in weer tussen het berggedeelte en de platte vallei. Het fenomeen “zwoele zomeravonden” kennen we hier niet. Om een uur of 7 a 8 begint het buiten best wel frisjes te worden. Voor Nederlandse begrippen altijd nog een prima temperatuur maar voor korte mouwen en iemand met weinig speklaag niet echt lekker.

Ik ben inmiddels dikke maatjes met Dodger, de hond van de buren. Bijna iedere middag zit hij trouw op me te wachten aan de andere kant van het hek. Als het even kan dan haal ik hem op en begint hij te rennen in onze tuin. En als hij vindt dat het ophalen te lang op zich laat wachten dan laat hij dat doormiddel van een blaf wel even weten.

Autorijden is hier heel relaxt al moet ik nog wel steeds wennen aan mijn buitenspiegels. Een grote “dode hoek” hebben ze opgelost door de plaatsing van een extra spiegeltje. Daar moet je wel heel goed op letten want ik heb al gehad dat ik in mijn gewone linker spiegel geen auto’s zag maar dat er wel een auto naast me reed. Goed opletten dus, en over je schouder kijken bij passeerbewegingen. Over het algemeen houdt iedereen hier zich keurig aan de verkeersregels. Op de snelweg gaat het gemiddeld met een gangetje van 65 tot 70 Mile. Op de meeste snelwegen is 65 Mile de maximale snelheid. Op enkele snelwegen mag je zelfs 70 rijden, toemaar. Wat ook wel lekker is dat je hier gewoon links en rechts mag inhalen. Dat betekent wel dat je moet opletten met het van baan verwisselen, het kan zomaar zijn dat iemand aan de rechterkant passeert.

Kruispunten met een STOP bord zijn ook heel bijzonder, je staat versteld van de discipline van Amerikanen. Niks geen links of rechts voorrang, degene die het eerst aankomt bij zo’n kruising mag het eerste rijden. En ik moet zeggen dit werkt wonderbaarlijk goed. Iedereen houdt zich aan deze regels en het verloopt allemaal bijzonder gemoedelijk. Een dergelijke verkeersregel zou in Nederland ondenkbaar zijn.
Ook de plaatsing van stoplichten vergt enige gewenning. In Nederland zijn we gewend dat de stoplichten voor de kruising staan, in Amerika staan ze aan de overkant van de kruising. Veel duidelijker want je krijgt nu geen hernia van het omhoogkijken naar de stoplichten. En dan nog een bijzondere, tenzij anders aangegeven mag je bij stoplichten die op rood staan gewoon rechts afslaan. Uiteraard wel goed uitkijken of er geen gevaarlijke situaties ontstaan maar in de praktijk werkt dit gewoon goed. Ik kan wel zeggen dat ik na drie maanden wel aardig gewend ben in het Amerikaanse verkeer. Mijn Californische rijbewijs halen is er net niet meer van gekomen vanwege tijdgebrek. Ik heb wel on-line een aantal proefexamens voor de theorie gedaan en die gaven een positief resultaat te zien. Dus ik heb er goede hoop op dat ik het rijbewijs vrij eenvoudig kan gaan halen, geen idee hoe lastig de “driving-test” zelf is, maar volgens Nick en Amanda valt dat wel mee.

De laatste dagen staan hier voor de deur. Afgelopen weekend is collega Frans hier aangekomen om hier 4 weken te gaan werken en de moestuin te verzorgen.

Woensdag staat het voorlopig laatste klantbezoek op het programma en donderdagochtend de koffer inpakken. Donderdag laat in de middag vertrek ik vanuit LA richting Amsterdam om vrijdag rond 12 uur in de middag op Schiphol te arriveren. Wat ik gezien heb zijn de weersverwachtingen voor Nederland best wel behoorlijk. Dan even een weekendje bijkomen en maandagochtend om 7 uur richting De Lier.

Ik hoop dat ik jullie de afgelopen maanden goed op de hoogte heb kunnen houden van mijn “reilen en zeilen” hier in California en dat jullie de verhalen met plezier gelezen hebben.

 

Groetjes,

Nico

 

 

Zondag 7 augustus

Een heerlijke rustige dag die compleet bewolkt begint, dat ziet er niet echt lekker uit. Gelukkig klaart het weer rond 11 uur op en begint de zon uitbundig te schijnen. Ik heb vanmiddag afgesproken om te gaan kijken bij het kanoën van Nick en zijn familie in Channel Islands. Op het moment dat ik arriveer zijn zij al een minuut of 10 vertrokken maar gelukkig weet ik de route die ze gaan doen, dus ik kan ze onderweg vanaf de brug aanmoedigen. In tegenstelling tot Thousand Oaks is het hier helemaal bewolkt, niet echt lekker.

 

Ze hebben ook twee kleinkinderen bij zich die prinsheerlijk voor in de kano zitten. Ik bereken dat ze ongeveer een half uurtje nodig hebben om weer bij het verhuurbedrijf aan te komen maar dat loopt toch behoorlijk uit. Na ongeveer een uurtje staan ze uiteindelijk weer veilig op de kant en gaan we op naar de donuts zaak om voor de kids een donuts te kopen. We rijden met zijn allen naar de andere kant van de haven om daar gezellig iets te drinken en een eenvoudige snack te nuttigen. Er staat een bandje te spelen op het terras van Waterside en het zonnetje komt gelukkig weer tevoorschijn. Al met al een hele gezellige middag.  

 

Maandag 8 augustus

Zoals gebruikelijk het gewone ritueel, wekker om 6 uur, douchen, koffie en op naar kantoor. Al heel vroeg, halfacht, contact met de ICT afdeling in Nederland. Ze willen op afstand een computer configureren en ik help ze even door toegang tot de computer te verlenen. Het lukt niet om alles in 1 keer af te krijgen, morgen weer een nieuwe kans.

Per email komt er een vraag van een klant waar ik geen antwoord op weet omdat het over klimaatachtige zaken gaat. Ik stuur de vraag door naar Nederland.

Verder het grootste gedeelte van de dag bezig geweest om een klein stukje maatwerk te maken voor een klant. Tot mijn grote verrassing blijft mijn ontwikkelomgeving het gewoon doen terwijl ik daar vorige week nogal problemen mee had. Er komt ook een mailtje binnen van de makelaar met een mogelijk huis. Het huis zelf ziet er best behoorlijk uit van binnen, echter geen tuin maar een betonnen plaatsje van 1 bij 2 meter. Niet echt handig met drie honden.

Verder een rustige dag en rond halfvijf rij ik richting huis.

 

Dinsdag 9 augustus

Om 7:15 weer aanwezig op de zaak, maar het verder configureren van de computer op afstand door de ICT afdeling kan niet doorgaan. Collega John is in de nacht van maandag op dinsdag vader geworden en dan heb je hele andere dingen aan je hoofd als computers configureren. Ik ga lekker verder met mijn maatwerk oplossing voor een klant en beantwoord wat e-mails. Eigenlijk vliegt de dag voorbij en voor ik het weet zit ik weer in de auto richting de Roadrunner. Bij de ingang van het complex staat er een bestelbus voor me waarvan een bepaalde tekst me aantrekt: “We begin with Excellence and then go beyond!” een perfecte slogan om de kwaliteit van je bedrijf aan te geven.

 

 

Woensdag 10 augustus

Keurig op tijd, 7:15 op kantoor waar ik begin met een lekkere mok koffie te maken. Er is weer een mailtje van de makelaar met een mogelijk beschikbaar huis.

Vandaag vertrekt Laura weer terug naar Nederland. Haar vlucht gaat rond 5 uur dus ze wil tussen 12 en 1 vertrekken richting LA Airport. Ik heb eerst nog een afspraak bij een klant maar ik besluit om tussen de middag te gaan lunchen aan de Roadrunner. We hebben in de koelkast nog hotdogs staan, zuurkool uit een blik en hotdog broodjes. Dus de barbecue gaat even aan en binnen 10 minuten zitten we aan heerlijk verse hotdogs. Ik controleer met Laura even alle spullen die hier moeten blijven zoals kantoorsleutels, toegangskaart voor het complex en zwembad etc. Alleen de telefoon simkaart houdt Laura nog even bij haar i.v.m. navigatie naar het vliegveld. We spreken af dat ze die in Nederland afgeeft aan collega Frans.

Om halfeen laden we de koffers in en vertrekt Laura richting Los Angeles voor haar vlucht naar Nederland. Ik werk de rest van de middag vanaf thuis, lekker rustig.

 

   

Donderdag 11 augustus

Omdat ik alleen ben aan de Roadrunner hoef ik om 6 uur in de ochtend niet zachtjes te doen. Beneden lekker een potje koffiezetten en op de computer de e-mail checken. Dan een jump onder de douche en op naar kantoor. Nick heeft aangegeven dat hij vandaag niet op kantoor komt i.v.m. afspraken bij klanten. Het komt er dus op neer dat ik de hele dag alleen zit 😉 Alleen op de gang kom ik af en toe iemand tegen als ik naar de toilet loop. Vandaag ook maar eens begonnen met het opschonen van databases op mijn computer, de vrije harddisk ruimte begon snel af te nemen dus een grote schoonmaak kan geen kwaad. Geheel onverwacht staat de leverancier van de bureaus binnen met vier ladenblokken voor bij de bureaus. Handig is dat er bovenop een soort van kussen zit zodat je ook gewoon op kan gaan zitten.

De dag verloopt verder rustig en is eigenlijk voorbij voor ik het in de gaten heb. Om halfvijf en ga ik richting Roadrunner. Thuis sla ik lekker aan het koken en maak een verse chili schotel. Is goed gelukt moet ik zeggen, en nog over voor morgen.  

 

Vrijdag 12 augustus

Het laatste dagje van de week, wat vliegen de dagen toch voorbij. Om halfacht contact met John van de ICT afdeling, hij wil de computer verder configureren waar hij afgelopen maandag mee begonnen was. Ik verleen hem toegang en voor ik het weet is de configuratie op afstand klaar. John heeft twee weken “zwangerschaps-verlof”, dus mooi dat het nu helemaal klaar is.

Als ik ’s-middags een toiletbezoek combineer met een rookpauze zie ik buiten achter het vliegveld enorme zwarte rookwolken de lucht in gaan. Dit is niet iets van een natuurbrand of zo maar waarschijnlijk iets van een bedrijfspand of zo dat in de brand staat.

Nick is vandaag ook de hele dag op kantoor, wel zo gezellig. Ik realiseer me ineens dat er bij de levering van de desktop computers ook losse geheugenmodules geleverd waren. Deze zijn nog niet in de computers geplaatst dus ik verdiep mij eens in het openen van de computerkasten. Het openen is geen probleem, maar om de modules te plaatsen heb ik toch echt gereedschap nodig. Maandag dus maar een schroevendraaier meenemen. Om halfvijf wens ik Nick een heel fijn weekend en ga richting huis. Eten is een makkie want er is nog chili over van gisteren.

Zaterdag 13 augustus

Het bekende ritueel, schoonmaken aan de Roadrunner. Beddengoed afhalen en wassen, douche en toilet een grote beurt geven en natuurlijk stofzuigen. Maar eerst begin ik met het zetten van een pot verse koffie. Met een beker verse koffie controleer ik op mijn computer mijn website. Maar wat krijgen we nu, ik kan niet meer inloggen, wat is dit nu weer. De website normaal bekijken gaat gelukkig nog wel goed maar dit is heel vreemd. Via Google gezocht naar verschillende oorzaken en oplossingen maar niet direct iets van een oplossing gevonden. Wel een vaag vermoeden waar ik de oorzaak zou moeten zoeken maar eerst maar eens verder met de schoonmaak.

Rond de klok van twaalf uur is alles aan kant en ga ik even wat boodschappen doen. Ook haal ik gelijk een plastic opbergbox om daar wat zomerkleren in te stoppen die ik in Nederland toch niet nodig heb. Spaart allemaal gewicht en ruimte uit in de koffer die over 12 dagen gepakt moet zijn.

Ik sta er iedere keer weer verbaasd over wat er hier in dit land allemaal kan. In Nederland zouden dergelijke velgen absoluut niet toegestaan zijn.

Eenmaal weer thuis aan de Roadrunner kan ik gelukkig het probleem van mijn website snel oplossen, iets heel onbenulligs met het encoding format van een bepaald bestand, pffff was even zweten.

Ik begin alvast met het schrijven van mijn blog voor deze week en selecteer de foto’s alvast, scheelt morgen weer veel werk.  

 

Bonnie update

Ik begin toch te denken dat ik een vergissing heb gemaakt bij de aanschaf van Bonnie. In Nederland zijn we gewent dat een tomatenplant de lucht ingaat, maar bij Bonnie lijkt het er wel op alsof het een soort van potplant is. Met ongeveer 40-50 centimeter hoogte is dit niet wat ik verwacht had. Maar ondanks de beperkte productie smaken de tomaatjes wel heel erg lekker. De komkommerplantjes staan volop in bloei en ik zoek iedere dag of ik al een komkommertje in spe kan ontdekken, helaas tot nu toch nog niets. Waarschijnlijk gaat collega Frans straks profiteren van de komkommertjes, maar ja dan moet hij ze wel iedere dag water geven.

Zondag 31 juli

Het belooft een heerlijke rustige dag te worden. Laura is op familiebezoek aan de andere kant van de USA en Lianne gaat samen met Nick naar Los Angeles. Ik heb dus alle tijd om mijn blog bij te werken en lekker een beetje te luieren. Het valt toch iedere keer weer tegen hoeveel tijd het kost om alles te schrijven, foto’s te selecteren en aan te passen. In de middag rij ik naar Oxnard om nog eens te gaan kijken bij een aantal huizen die Brigitte had gevonden op internet. Het eerste huis wat ik bezoek ziet er vanaf de buitenkant prima uit en ook de foto’s op internet van het interieur waren hoopvol. Het huis ligt in en rustige buurt en op zo’n 5 a 10 minuten rijden van het strand. Tot mijn verbazing staat er een verhuisauto voor de deur. Zou dit zijn omdat er mensen vertrekken of zouden er nieuwe bewoners intrekken? Ik durf het niet aan om zomaar plompverloren aan te bellen om te vragen of ik even binnen mag kijken. In overleg met Brigitte besluit ik om een mailtje aan de makelaar te sturen om te vragen of zij naar dit huis zou willen kijken. De twee overige huizen die Brigitte had doorgegeven vallen tegen, een beetje vreemde buurt voor de een, de andere echt helemaal afgesloten met een toegangshek zonder bewaker of zo.

Bij thuiskomst rond de klok van 4 begonnen met het echt publiceren van de blog. Nog een paar kleine aanpassingen en dan staat hij on-line. Ik ga even lekker in de tuin zitten en de lokale krant lezen. Eerder als verwacht komt Lianne weer thuis. We eten iets simpels van de barbecue en ik lig redelijk op tijd in bed, morgen begint de werkweek weer.

Maandag  1 augustus

6 uur in de ochtend en de wekker loopt af, “Rise-and-Shine”. Ik bgin met het aanzetten van de computer om te kijken of er nog nieuws is. Beneden zet ik het koffieapparaat aan voor een lekker vers bakkie koffie. Lianne rijd vandaag met mij mee naar kantoor, we vertrekken iets later als dat ik normaal gewend ben en zijn om halfacht op het kantoor. Lianne heeft het, samen met Jaimie, de hele dag druk met afspraken en ik ben de hele dag bezig met het testen en configureren van onze software. Tussendoor geef ik ook nog even aan het payroll bedrijf mijn SSN door.

De dames Laura, Lianne en Jaimie gaan ‘s-avonds met zijn drieën uit eten. Ze hebben mij wel meegevraagd maar ik ga lekker naar huis, nog wat dingen voorbereiden. Een simpele hamburger van de barbecue met wat sla is het avondeten, smaakt nog steeds prima.

 

Dinsdag 2 augustus

Voor Lianne wordt het nu aftellen, morgen vliegt ze alweer naar huis. Ook vandaag heeft ze het weer druk met afspraken op kantoor. Ik begin met het voorbereiden van een bezoek aan een klant morgen. Tussendoor nog wat e-mailtjes afhandelen en eigenlijk vliegt de dag voorbij.

Tussen de middag ga ik samen met Lianne een broodje eten bij Subway, Laura en Jaimie blijven op de zaak lunchen en nemen de nieuwe lunchtafel officieel in gebruik.

s-Middags, bij thuiskomst aan de Roadrunner zijn de lokale krantjes weer bezorgd. Er zit ook een extra bijlage bij i.v.m. de Ventura Fair, een soort van Amerikaanse braderie-kermis. Wellicht dat ik daar de komende dagen eens ga kijken.

 

Woensdag 3 augustus

Vandaag een lange rit voor de boeg, naar Wasco, een klein plaatsje zo’n 20 miles voorbij Bakersfield. Ruim een week geleden ben ik hier samen met Nick ook geweest. Voor dag en dauw, halfzeven, vertrek ik uit Thousand Oaks. Op de weg is het gelukkig nog behoorlijk rustig dus ik kan lekker doorrijden. Het laatste stuk rij ik door eindeloze velden met amandelbomen, er lijkt geen einde aan te komen.

Iets eerder als verwacht (9:15), en nee ik heb niet veel te hard gereden, arriveer ik bij de klant. Was nog wel even een dingetje met het navigatiesysteem, ik herkende hun vestiging, maar mijn navigatiesysteem wilde mij toch echt ergens verder naar toe leiden, waarschijnlijk een van hun andere ranches.

Suze en George zaten al op mij te wachten en ik kreeg direct koffie aangeboden. Eerder deze week had ik Suze al de inloggegevens doorgemaild voor de Cloud omgeving. Suze is een slimme vrouw, want ze had heel snel door hoe een en ander in zijn werk ging. George had ik nog niet eerder ontmoet en hij vroeg of ik uit kon leggen wat voor een soort bedrijf wij zijn. De vorige keer had Nick dat verhaal gehouden, maar gelukkig had ik goed geluisterd dus kon hetzelfde verhaal zo’n beetje herhalen.

Toen we eenmaal zover waren om de app in gebruik te nemen voor de test liep het iets anders als verwacht. Op de een of andere manier was het niet mogelijk om de app uit de Microsoft Store te installeren. In eerste instantie dacht ik nog dat het aan het nieuwe aangemaakte Microsoft account lag, maar echt duidelijk werd dat niet. George probeerde nog een aantal dingen, maar het wilde niet lukken, balen voor mij. Uiteindelijk maar besloten het dan maar even op mijn computer te installeren en een paar test registraties aan te maken. Dat liep allemaal bijzonder soepel en al vrij snel zat Suze rapportjes te maken op basis van de ingevoerde registraties. Ik heb er een goed gevoel over dat deze twee het wel snappen. Uiteraard wel veel contact houden om te vragen naar hun ervaringen.

Rond de klok van 12 uur rij ik terug richting kantoor. Je kan op de weg duidelijk merken dat ik in een iets minder druk gedeelte van California zit, geen files of wat dan ook. De terugweg heb ik iets anders ingesteld op mijn navigatie omdat ik nog even lang kantoor wil. Een rustige en relaxte route en rond 3 uur ben ik op kantoor. Daar is verder niemand aanwezig en ik loop even door mijn email heen en beantwoord er een aantal. Rond halfvijf sluit ik het kantoor af en rij richting thuis, was een lange dag.

 

Donderdag 4 augustus

Zes uur, de wekker loopt af, tijd voor een nieuwe dag. Ik blijf nog heel even liggen en bij het tweede weksignaal om 10 over 6 ga ik mijn bed uit. De computer wordt vast opgestart en ik spring onder de douche. Beneden snel een verse pot koffiezetten en om iets voor zeven uur rij ik richting kantoor. Het valt me altijd op dat het rond deze tijd nog heerlijk rustig op de weg is. Alleen staat er om zeven uur altijd een file voor de ingang van het Gated Community complex. Allemaal pick-ups met Mexicaanse tuinmannen, schoonmakers etc. Het schijnt dat ze pas om 7 uur het terrein op mogen. Gelukkig ga ik de andere kant op en heb er geen last van.

Een gewone dag op kantoor vandaag, ik hoop eindelijk eens aan een aantal zaken toe te komen die al te lang liggen. Mijn computer geeft aan dat er een Windows update gereed staat en zonder nadenken klik ik op OK. Dat had ik achteraf beter niet kunnen doen want het blijkt dat mijn computer bijna twee uur bezig is met updaten. Het blijkt om de Windows 10 Anniversary Update te gaan die geïnstalleerd wordt. Gelukkig kan ik mijn telefoon gebruiken om e-mailtjes te behandelen.

Er is nog een probleempje met een klant in Nederland die door een onhandige actie van hun zelf een aantal gegevens zijn kwijtgeraakt. Daarnaast moet ik nog een tijdelijke oplossing verzinnen voor een andere klant i.v.m. de import van registratiegegevens in hun systeem. Ik kan dit nu mooi op papier uitwerken terwijl mijn computer staat te updaten. Daarnaast kan ik een van de desktopcomputers gebruiken om wat dingen op te zoeken op internet.

Rond het middaguur is de update compleet geïnstalleerd en kan ik verder gaan met mijn werk. Voor de rest verloopt alles volgens plan en besluit ik om halfvijf op huis aan te gaan. Tot mijn grote verrassing zit er bij thuiskomst een enveloppe van Priva in de brievenbus. Ik maak hem open en het is een verjaardagskaart van de directie. Heel attent dat er ook in het buitenland aan gedacht wordt.

 

 

Vrijdag 5 augustus

Vandaag een aantal uitdagingen op het programma staan. Gisteren ben ik begonnen met het uitzoeken van een aantal lopende probleempjes en vanochtend ga ik deze oplossen.

Vanwege het in elkaar zetten van de lunchtafel was de vloerbedekking in het kantoor behoorlijk vies. Vanochtend dus maar de stofzuiger van de Roadrunner meegenomen en rond een uur of 3 sta ik vrolijk te zuigen in het kantoor. Een ding is zeker, het knapt er wel van op. Met een koud blikje Sprite ga ik nog even zitten en genieten van de schone aanblik.  Om halfvijf besluit ik dat het mooi geweest is, ik sluit het kantoor af en ga op huis aan.

Vrijdag avond toch nog een aantal e-mails van een klant, ze hebben problemen met toegangsrechten tot de nieuw toegevoegde vestiging. Samen met hun ICT man lossen we dit probleem op en ik ga lekker voor de TV hangen, kijken naar de opening van de olympische spelen in Rio.

 

Zaterdag 6 augustus

Ik hoef het eigenlijk niet meer te vertellen, maar voor de nieuwelingen, zaterdag is schoonmaak dag aan de Roadrunner. Ik ben niet zo hel vroeg uit bed, pas om een uur of 8 ga ik naar beneden om verse koffie te zetten. Terwijl de koffie doorloopt controleer ik mijn e-mails, gelukkig geen spannende zaken.

Laura is ook al vroeg wakker en zet tot mijn grote verbazing de stofzuiger al klaar om beneden te zuigen. Ik maak een emmer warm sop en ga boven mijn badkamer en toilet de wekelijkse poetsbeurt geven. Als laatste ook nog even de stofzuiger door de bad- en slaapkamer en de schoonmaakwerkzaamheden zitten er al weer op.

Ik verbaas me er al een tijdje over hoe ze hier huizen bouwen. Vanaf de buitenkant ziet het er allemaal heel indrukwekkend uit, maar feit is dat het net decorstukken zijn. Er wordt een houten geraamte in elkaar gezet, daar timmeren ze planken op en dan gaat er een laagje stucsel overheen om het op steen te laten lijken, heel apart. Dan snap je eigenlijk ook weer niet waarom de huizenprijzen hier zo achterlijk hoog zijn.

 

’s-Middags nog even wezen kijken naar een huis in Oxnard, maar daar was ik al snel mee klaar. Het huis en de buurt zagen er wel goed uit, maar de achtertuin bestond uit een betonnen plaatsje van 1 bij 2 meter, jammer maar we blijven zoeken. Op de terugweg toch nog even de zeehonden gedag wezen zeggen. Een vlonder helemaal vol met zeehonden en twee stuks heerlijk aan het spelen in het water voor de vlonder.

 

Bonnie update

Afgelopen week zijn de eerste cherrytomaatjes geoogst en opgegeten. Ik moet eerlijk zeggen dat de productie nog een beetje tegenvalt. Met vier geoogste tomaatjes kunnen we nog niet spreken van marktverstoring 😉 De komkommerplant zit nu helemaal vol met gele bloemetjes, ik ben benieuwd wanneer het eerste komkommertje zich gaat ontwikkelen. Met het peperplantje moet ik eens een hartig gesprek gaan voeren, het enige pepertje aan de plant lag afgelopen week op de grond en nieuwe vruchtjes hebben zich nog niet ontwikkeld, zorgelijk 😉

 

   

Zondag 24 juli

In alle vroegte word ik wakker van mijn telefoon die aangeeft dat er nieuwe berichtjes zijn. Half slaperig pak ik mijn telefoon en zie dat het de buurjongen Frans uit s-Gravenzande is. Hij wil eventueel helpen met het weer aan de gang slingeren van de desktopcomputer thuis. Ik heb zelf het vermoeden dat er iets is “omgevallen” m.b.t. de opstartvolgorde van de harde schijven. Via een Skype sessie op de telefoon kijken we samen naar de computer en besluiten een interne harde schijf af te koppelen. Daarna in de BIOS controleren wat de opstartvolgorde is, opslaan en YES, de computer start weer gewoon Windows 10 op alsof er nooit iets aan de hand geweest is. Wel vreemd dat dit probleem zich opeens openbaart, ik heb het vermoeden dat er iets van onweer of een piek op het stroomnet is geweest die dit veroorzaakt heeft. Ik besluit samen met Frans om 1 harde schijf voorlopig maar niet aan te sluiten, zo kan Brigitte in ieder geval met de computer werken, en belangrijker, Skypen. Frans nogmaals hartstikke bedankt voor je hulp!

Vandaag is de dag dat de CEO van ons bedrijf, voor een paar dagen langskomt in California. Laura gaat haar vanmiddag ophalen van het vliegveld en mag een paar dagen als Personal Assistant aan de gang.

’s-Middags bereid ik alvast wat zaken voor voor mijn bezoek morgen aan twee klanten. Een ritje van twee en een half uur, dat wordt dus vroeg vertrekken. Aan het einde van de middag komt Laura samen met de CEO aan op de Roadrunner. Ze hebben zelfs even tijd gevonden om wat boodschappen te halen voor het eten. Het zal niemand verbazen dat de barbecue aan gaat 😉

 

Maandag 25 juli

Vandaag maar weer eens wat kilometers of liever gezegd miles maken. Er staan twee bezoekjes in Santa Maria op het programma. Om 7 uur s-ochtends stap ik al in de auto richting Santa Maria. Het eerste stuk is nog lekker rustig, maar in de buurt van Carpinteria staat het ineens muurvast. Op de radio hoor ik dat er een ongeluk gebeurd is, dus dat kan nog wel even gaan duren. Sneller als verwacht begint het verkeer toch weer langzaam te rijden en voor ik het weet zit alles weer op de normale snelheid. Om halftien arriveer ik bij de eerste klant. De vriendelijke dame van de receptie biedt mij direct koffie aan, iets wat heel ongebruikelijk is in Amerika. Als Timothy mij met de beker koffie ziet besluit hij zelf ook een koffie te nemen en we duiken zijn kantoor in om e.e.a. door te nemen. Tot nu toe verloopt alles nog heel soepel en we praten over de volgende vestiging die we willen gaan update naar de nieuwe software. Timothy tekent voor de duidelijkheid een plattegrond van de volgende vestiging die we willen gaan updaten. Rond kwart voor twaalf neem ik afscheid en via de McDonalds (ja alweer) vertrek ik naar de volgende klant.

Om halfeen meld ik mij, een half uurtje te vroeg, bij onze volgende klant. Diana is nog niet op het kantoor maar kan wel ieder moment arriveren. Ik bereid vast wat schermen voor en na vijf minuten komt Diana binnen. Na het handen schudden en gebruikelijke “how-are-you” praatje duiken we achter de computer om de configuratie door te nemen en voor te bereiden. Ze hebben nog niet de beschikking over een Windows 10 tablet, dus we kunnen niet alles compleet maken. Diana heeft gelukkig heel snel door hoe alles in elkaar steekt en binnen een mum van tijd zit ze zelf achter het toetsenbord om de configuratie in te voeren. Dit biedt hoop voor de toekomst, iemand die direct snapt hoe het in elkaar steekt. Om halfdrie zijn we klaar met onze bespreking en stap ik in de auto richting het kantoor in Camarillo. Het is redelijk rustig op de weg dus de terugweg loopt voorspoedig, rond half vijf loop ik het verlaten kantoor binnen. Ik beantwoord even een paar e-mails en sluit het kantoor af, op naar Thousand Oaks. Laura had eerder op de dag al aangegeven dat een collega van Robert (ingewikkeld allemaal al die relaties), Chris zou komen barbecueën. Dit als een soort van compensatie voor een iets verkeerd uitgepakte timing voor een sportevenement in Los Angeles afgelopen zondag. Het wordt een gezellige avond met zijn vieren, buiten bij de barbecue. De CEO heeft zelf een verse knoflooksaus gemaakt en als voorafje iets van pasta met carbonara saus, hmmm, lekker. Een zalmspies vormt het hoofdgerecht, je kan het slechter treffen op een maandagavond. Al het eten gaat vergezeld door een heerlijke rode wijn die Chris heeft meegenomen.

 

Dinsdag 26 juli

Vandaag belooft ook weer een goed gevulde dag te worden. Allereerst heb ik om 9 uur een afspraak met de makelaar die ons assisteert bij het zoeken naar geschikte woonruimte. Iets later als normaal arriveer ik op het kantoor. Eerst nog even gezellig koffie gedronken met de CEO en het programma voor vandaag doorgenomen. Vanochtend komt ook onze Mexicaanse timmerman om op kantoor een nieuwe houten tafel te maken. Laura heeft mij ervan verzekerd dat ze er voor 9 uur zouden zijn, maar hoe ik ook tuur, geen spoor van de timmerman. Om kwart over negen besluit ik dat het welletjes is en loop naar de parkeerplaats om naar Westlake Village te rijden waar de makelaar zit. Net als ik wil wegrijden arriveert onze timmerman, snel laat ik hem het kantoor binnen en rij, iets te hard, naar de makelaar. Mijn routesysteem werkt perfect maar de nummering van kantoren en suites blijft een onduidelijk verhaal. Om vijf over halftien loop ik het kantoor van Karen binnen, we schudden handjes en nemen eigenlijk gelijk plaats achter de computer en een heel groot tv-scherm. We nemen snel door in welke buurt we iets zoeken en bespreken de mogelijke datums. Wat we eigenlijk alle twee al wisten is dat dit nog niet het juiste moment is om een definitieve keuze voor een huis te maken. Daarnaast schijnt het aanbod na de schoolvakanties alleen maar groter te zijn. Rond half elf ben ik weer op het kantoor in Camarillo.

 

Woensdag 27 juli

Ik ben helemaal alleen in het Company house en zet een lekker potje koffie. Ik kan alles op mijn gemakje doen omdat ik pas om 8 uur een afspraak heb bij de klant waar het gisteren niet door kon gaan. Keurig op tijd meld ik mij bij de portier en rij door naar de receptie. Daar moet ik even een paar minuten wachten op Leo dus mooi tijd om de e-mail even te controleren. Leo is blij om me te zien en we nemen een aantal punten door m.b.t. de software.

Verder geeft Leo aan dat ze een paar dagen geleden problemen hebben gehad met het toegangssysteem tot het terrein, het zogenaamde “Gate Management Systeem”. Het bleek dat er problemen waren met de bekabeling, deze was waarschijnlijk door een onjuiste plaatsing kapotgereden door auto’s.

Rond elf uur hebben we alles doorgenomen en rij ik naar ons kantoor. Voor de zekerheid neem ik op de terugweg een foto van de situatie m.b.t. de toegangscontrole. 

Op kantoor zet ik alvast een Ikea stoel in elkaar die Laura gekocht heeft voor bij de grote tafel. Gisteren bij Wallmart twee tangen gekocht voor $ 1.86 per stuk dus het in elkaar zetten gaat eenvoudig. Niet voor het een of ander, stoelen zien er leuk uit, maar erop zitten is helemaal niet lekker.

Als het goed is komt er vandaag een collega van HRM in California aan. Nick gaat haar ophalen van het vliegveld maar dat is blijkbaar een helse onderneming, vreselijk druk met verkeer. Pas halverwege de avond arriveren Lianne en Nick aan de Roadrunner, wel hebben ze inmiddels iets gegeten.

Al sinds mijn aankomst hier zo’n twee maanden geleden is er een echt favoriet radiostation. In de auto, thuis, bijna altijd staat KBBY aan. KBBY is een lokaal radiostation uit Ventura dat uitzend via 95.1 FM (www.951kbby.com). Ze draaien constant muziek die perfect past bij het klimaat hier in California en ze hebben een reclame spot van Dr. Colden die echt geniaal is. Ik zal proberen de komende week deze reclame op te nemen, plastische chirurgie alsof je een brood bij de bakker haalt. Wordt vervolgd.

 

Donderdag 28 juli

Hiep, hiep hoera zing ik als ik wakker word. Vandaag is het mijn verjaardag maar het is een gek gevoel om dat niet thuis te vieren. Laura heeft me gistermiddag via de telefoon al gewaarschuwd dat we vanavond met zijn alle uit eten gaan, nog geen idee wie “alle” zijn. Eerst maar eens gewoon aan het werk. En tja, mijn cadeau heb ik vorige week al van Brigitte gekregen, een Microsoft Band 2, een mooi ding. Iets later als normaal rij ik met Lianne naar het kantoor in Camarillo. Rond halfacht arriveren we daar en ik geef Lianne een kleine rondleiding. Op zich heb ik vandaag geen verder afspraken dus mooi tijd om mijn mail eens een beetje op te ruimen.

Als Nick rond half negen het kantoor binnenkomt krijg ik van zowel Lianne als Nick een verjaardagskaart, wat lief!

Een nieuwe klant waar we vorige week op bezoek zijn geweest vraagt per email welke tablet we adviseren voor onze app. Hij heeft zelf al een device gevonden op Amazon en wil van mij graag een bevestiging of dit apparaat geschikt is. Ik loop de specificaties na en bevestig dat de door hun uitgezochte tablet geschikt is. Terwijl ik de specs op Amazon bekijk kom ik een andere tablet tegen die mij qua model heel erg aanspreekt. Weliswaar is het scherm met 7 inch iets aan de kleine kant maar dat zou in de praktijk nog weleens me kunnen vallen. Ik overleg met collega’s in Nederland en het ziet ernaar uit dat we als test zo’n apparaat gaan aanschaffen. Voor de kosten hoeven we het niet te laten, US $ 129,- inclusief gratis verzending. Laura en onze CEO zitten vandaag ergens in de buurt van Bakersfield, zo’n 3 uur rijden van Thousand Oaks. Laura SMSt mij dat ik de avond vrij moet houden en of ik nog een voorkeur restaurant heb. Al snel komt de aap uit de mouw, ze willen vanavond met z’n allen uit eten gaan ter gelegenheid van mijn verjaardag. Wel een heel leuk idee, anders was de dag toch gewoon als alle andere voorbijgegaan. Tuurlijk, via e-mail en Facebook heb ik talloze felicitaties mogen ontvangen, maar het blijft toch vreemd je verjaardag zonder familie te vieren. Ik geef als favoriete restaurants op, The Lazy Dog (ons stamrestaurant) en Waterside in Port Hueneme (Channel Islands). Omdat Robert en Laura oppas moeten regelen besluiten we dat het de Lazy Dog gaat worden, lekker dichtbij voor iedereen.  

Rond halfacht vertrekken we richting restaurant, Laura is de chauffeur en Lianne en ik lekker achterin. Als we aankomen staan Robert, Laura, Nick, Harry en Emily al op ons te wachten. Robert overhandigd mij een doos met lokaal gebrouwen Belgisch bier in allerlei soorten. Best nog wel een lekker groot groepje met 9 personen. We krijgen een van de grootste tafels en treffen het, zoals altijd, met de bediening. Een gezellige vrouw die iedereen persoonlijk benaderd en mij de regie geeft over de wijnopener. Dat blijkt achteraf niet nodig omdat de flessen zijn voorzien van een schroefdop. Het wordt een hele gezellige avond, en natuurlijk allemaal heerlijk gegeten en speciaal ijs voor de jarige. 

 

Vrijdag 29 juli

Alweer de laatste dag van de (werk)week, de dagen vliegen hier inderdaad voorbij. Vanmiddag vertrekt onze CEO weer richting Nederland, was met recht een bliksembezoek. 

Rond het middaguur vertrekken Laura en onze CEO richting het vliegveld, Nick en Lianne hebben later in de middag nog een afspraak met een verzekeringsagent. Nick vertrekt uiteindelijk om vier uur om de kinderen te gaan ophalen, Amanda, Nick zijn vrouw zit op het ogenblik in Engeland, dus drukke dagen voor Nick. Lianne praat nog een tijdje door met de verzekeringsagent en vraagt aan mij of ik het erg vind om iets langer te blijven, ze moet tenslotte met mij meerijden naar huis. Geen probleem zeg ik en ik ga nog even verder met het herstellen van mijn ontwikkelomgeving die niet meer wilde werken. Uiteindelijk rijden we rond halfvijf richting Roadrunner, Thousand Oaks. Lekker, weekend.

Als we aankomen op de Roadrunner is Laura ook al weer terug van het vliegveld, maar haar aanwezigheid is van korte duur. Vanavond vertrekt ze vanaf LAX naar Baltimore om daar haar neefje en familie op te zoeken. Rond negen uur vertrekt Laura weer richting Los Angeles, ze komt maandag al weer terug.

 

Zaterdag 30 juli

Het is zaterdag dus….. juist poetsdag. Of er nu wel of geen gasten in huis zijn, mijn badkamer, toilet en slaapkamer worden weer helemaal onderhanden genomen. Beddengoed gaat de wasmachine in en beneden gaat de stofzuiger door het huis. De wasmachine is hier iedere keer wonderlijk snel klaar dus al vrij snel kan alles de droger in. Al met al ben ik redelijk vroeg klaar met alle schoonmaakwerkzaamheden, maar dat komt ook omdat ik eigenlijk wel heel vroeg uit bed was.

Lianne had gevraagd of we vandaag “iets leuks” konden gaan doen, iets meer van de omgeving hier bekijken. We combineren een aantal dingen en rijden eerst langs de Avis voor de verlenging van mijn huurauto. Ik wist eigenlijk van te voren al dat het geregeld was door de lokale Avis man omdat ik gisteren al een nieuwe reservering zag per 30 juli op mijn creditcard. Dit klopt, dus als ik binnenkom hoef ik alleen maar even te zwaaien naar Carlos, mijn duim op te steken en hem een prettige dag toe te wensen. Vervolgens rijden we naar winkelcentrum de Oaks, Lianne wilde daar nog even winkelen en een amerikaans winkelcentrum bewonderen.

Vanuit Thousand Oaks rijden we via een binnendoor weg naar de Valley achter ons kantoor. Op die route zit een min of meer spectaculaire afdaling van de bergen die in de Tour de France niet zou misstaan. Ik wijs hier en daar wat dingen aan zoals de vestiging van een van onze klanten.
Via de Channel Islands rijden we, langs de kust, richting Ventura. Het valt me eigenlijk op hoe makkelijk ik inmiddels in de rondte rij zonder een navigatiesysteem te hoeven gebruiken. Voor een groot deel komt dat ook door het logische wegennetwerk dat een soort raster is, net als een visnet.

 

Als je eenmaal een paar belangrijke wegen kent kom je altijd weer goed terecht. In Ventura is de opbouw van de jaarlijkse County Fair in volle gang. Deze start op 3 augustus en duurt tot 14 augustus, wel even iets anders als de Westlandse braderieën van 3 dagen.  Ook rijden we nog even naar het noordelijke gedeelte van de boulevard. Dat is normaal de plek waar er heel veel gesurft wordt. Maar we treffen het niet, er zijn heel weinig golven en de surfers dobberen een beetje rond op zee wachtend op die ene grote golf.

Als we thuiskomen loop ik automatisch ook naar de brievenbus om te kijken of er post is. Mijn hart slaat een paar slagen over, een enveloppe van het Social Security Office. Het zal toch niet? Snel loop ik naar binnen en maak de enveloppe op. YES, ik besta, heb een Social Security Nummer en mag belasting gaan betalen in Amerika. Het is een soort van lijdensweg geweest maar eindelijk zit ie “in-the-pocket”. Misschien kan ik dan toch mijn Californische rijbewijs nog gaan halen voor terugkeer naar Nederland.

 

Jaimie en Robert hadden gevraagd of we zin hadden om vanavond te komen barbecueën. Tuurlijk willen we dat, we spreken om 6 uur af. Op weg naar Simi Valley rijden we eerst langs Albertson om een speciale fles wijn te halen. Tenslotte nog een snelle tussenstop bij de Aldi om koffie te halen, gewone Europese snelfiltermaling, goedkoper en veel lekkerder als die hype koffie van Starbucks. Keurig op tijd, 3 minuten over zes lopen we bij Jaimie en Robert naar binnen. De tafel is al gedekt en de barbecue staat klaar. Onder het genot van een drankje bespreken we de zaken die er allemaal bij komen kijken als je verhuist van Nederland naar California. Robert en Jaimie zijn ook pas een maand of twee in Amerika en kunnen dus ook ervaringen uitwisselen m.b.t. deze stap. Rond kwart voor tien stappen we in de auto richting Thousand Oaks, het was een gezellige en leerzame avond.  Ik zet nu wel even mijn navigatie aan want in het donker is het toch een stuk lastiger om herkenningspunten te zien m.b.t. de route. De zaterdag zit er ook op en wat de zondag gaat brengen? Dat lezen jullie volgende week.

 

Bonnie update

Bonnie doet het nog steeds geweldig, de eerste cherry tomaatjes zijn inmiddels oogstrijp. Dus de komende week maar eens kijken of we de tomaatjes in een salade kunnen verwerken, of gewoon lekker zo eten. De komkommerplanten zitten inmiddels helemaal vol met gele bloemetjes. Dat moeten dus op korte termijn heerlijk mini komkommertjes gaan worden.

 

Zondag 17 juli

Op de radio, ons favoriete station KBBY, had ik iets gehoord over een Pooh Show in Ventura. Ik begreep dat het iets met honden te maken had, dus redelijk vroeg in de ochtend zijn we naar het State Beach in Ventura gereden. Het bleek inderdaad een soort van hondenshow te zijn met allerlei attracties, kraampjes en natuurlijk honden. Alles gaat hier in een heel relaxte sfeer, geen haast, (bijna) geen regels en natuurlijk een heerlijk zonnetje. Kortom alle ingrediënten voor een leuk festijn zijn aanwezig.

 

 

We slenteren wat langs de kraampjes, Brigitte maakt veel foto’s en spreekt mensen met een Golden Retriever aan. Ja, mijn meissie red het hier wel.

 

Rond het middaguur rijden we via Thousand Oaks naar Long Beach. Dat ligt iets zuidelijk van Los Angeles en hier gaan we met een boot op zee walvissen spotten. Voor de zekerheid thuis maar wel even een lange broek aangetrokken omdat het op zee met een windje best wel frisjes kan zijn. Robert, Jaimie en hun twee kinderen gaan mee evenals Laura en Sander. Gelukkig vertrekt de boot iets later als gepland anders waren Laura en Sander te laat geweest. Het is behoorlijk druk, ik schat dat er toch wel zo’n 150-200 man meegaan op de boot. Tegen de tijd dat wij aan boord gaan zit het hele bovendek al vol en gaan wij binnen zitten, vlak bij de bar. Het duurt ongeveer een kwartiertje voor we echt de haven uit zijn en op volle zee aankomen. Leuk detail, we varen langs de Queen Mary een oud cruiseschip dat tegenwoordig als hotel dienst doet.

 

 

We varen nog niet eens zo heel ver uit de kust als de eerste walvissen gespot worden, een grote blauwvin walvis samen met een jong. Allemachtig, wat zijn dit een grote beesten, nog sterker het zijn de grootste levende dieren op aarde. Het hart van een volwassen blauwvin walvis is net zo groot als een Honda Civic. Een geweldige ervaring en de 45 dollar meer dan waard. Rond de klok van 7 uur zijn we weer terug in de haven en gaan richting Thousand Oaks waar collega Paul inmiddels gearriveerd is. We overleggen even via de telefoon m.b.t. het eten en spreken af dat we met zijn drieën bij de Lazy Dog gaan eten zodra we thuis zijn.

 

Maandag 18 juli

Brigitte wil alvast een cadeau kopen voor mijn verjaardag, een nieuwe Microsoft Band 2. Er zit een Microsoft Store op zo’n half uurtje rijden in Topanga. De winkel zit in een immens groot winkelcentrum en, hoe toevallig, tegenover de Apple Store. Voor de zekerheid pas ik de Band nog even in de winkel en ik controleer of het “lot” nummer goed is. Er schijnt sinds een bepaalde serie een iets dikker bandje gebruikt te worden omdat er veel klachten waren over afgebroken of gescheurde bandjes. Yep, alles is ok en na betaling lopen we de winkel uit met mijn verjaardagcadeau.

 

We besluiten gezellig nog wat op een terrasje te drinken in het winkelcentrum en Brigitte snuffelt nog wat rond in kledingwinkels. Aan het begin van de middag rijden we terug richting Thousand Oaks.

 

Dinsdag 19 juli

Vandaag maar weer eens een dagje rustig aan doen. We gaan naar de Wallmart in Simi Valley om voor Brigitte een bikini topje te ruilen en te kijken voor nog een nieuwe korte broek. Ze had er eerder al een gekocht bij de Wallmart in Oxnard en omdat hij zo leuk zit wil ze er nog wel een hebben. Helaas hebben ze geen andere leuke kleuren korte broeken dus het blijft bij het omruilen van het bikini topje. Bij de Wallmart eten we een simpel burgertje. Brigitte’s kipburger in sla gewikkeld i.p.v. met een broodje, ik een broodje Fish Filet, ook lekker.

Vandaag is Brigitte’s laatste dag hier in California, morgen vertrekt ze weer naar Nederland. Is veel te snel gegaan die 10 dagen maar we hebben samen wel heerlijk genoten. Vanavond gaan we eten in Channel Islands en even gedag zeggen tegen de zeehonden. Redelijk vroeg in de middag rijden we al naar Channel Islands en slenteren gezellig langs de haven. Het is het mooiste weer van de wereld en er staat ook een lekker windje. We eten rond een uur of zes bij het restaurant “Waterside”. Brigitte kiest een Filet Mignon, ik ga voor een pastaschotel met grote garnalen in knoflooksaus. We hebben het erover hoe snel de dagen voorbij zijn gegaan en hoeveel leuke dingen we hebben gedaan.

 

Eenmaal thuis in Thousand Oaks drinken we nog een Mexicaans biertje en Brigitte begint (helaas) met het inpakken van haar koffer.

 

Woensdag 20 juli

 

De dag van vertrek is aangebroken, niet echt leuk dus. Brigitte’s vlucht gaat om 13:45 dus we vertrekken iets na negen uur richting Los Angeles. Het is zoals gebruikelijk behoorlijk druk op de snelweg maar rond de klok van halftwaalf parkeren we in de parkeergarage van LAX. Het is nog even behoorlijk zoeken naar de terminal waar KLM passagiers moeten inchecken maar na behoorlijk wat heen en weer geloop komen we op de plaats van bestemming aan. Het is nog rustig bij de balie dus het inchecken verloopt heel vlot. Het naderende afscheid komt nu wel heel dichtbij. Het blijft een gek idee dat Brigitte terugvliegt naar Nederland en dat ik hier nog een week of 5 verder ga met werken. We drinken samen nog een laatste beker koffie en dan komt toch het onvermijdelijke moment om afscheid van elkaar te nemen.

 

We omhelzen elkaar innig en pinken allebei een traantje weg. Zolang als het kan zwaaien we naar elkaar als Brigitte de trap oploopt richting de beveiliging, stoere meid, goeie reis terug!

Ik loop terug naar de parkeergarage en rij alleen richting Thousand Oaks. In de auto een hele rits aan Whatsapp berichtjes van Brigitte en de rest van de familie.

 

Het lijkt er op dat Brigitte een koninklijke behandeling krijgt aan boord bij KLM. Glaasje champagne en de toezegging van de purser dat hij haar extra gaat verwennen deze vlucht, oh ja, hij vindt Brigitte ook nog eens een lekker ding. Ja, dat weet ik natuurlijk al langer 🙂

Omdat het nog redelijk vroeg in de middag is besluit ik maar even langs het Social Security office te rijden om eens te informeren hoe het met mijn aanvraag zit. Maar ja helaas is het kantoor op woensdagmiddag gesloten, dus onverrichter zaken rij ik naar huis later deze week nog maar eens proberen. Op de computer thuis kan ik via www.flightradar24.com zien dat Brigitte inmiddels al in de lucht zit en pal over Las Vegas heen vliegt. Alles verloopt keurig via schema en als het goed is land ze ’s-ochtends rond halfnegen op Schiphol, dan lig ik waarschijnlijk al in mijn bedje, alleen.

 

Donderdag 21 juli

Nick heeft gevraagd of ik vandaag mee ga naar twee nieuwe potentiele klanten voor onze Team Registratie app. Om 6:15 pikt Nick mij op aan de Roadrunner en rijden we naar Santa Maria om de eerste potentiele klant te bezoeken.

 

We bezoeken eerst allebei de ranches en doen ons tegoed aan de overheerlijke aardbeien die zojuist geoogst zijn. Ze oogsten op het ogenblik aardbeien die niet vers verkocht gaan worden maar direct de vriezer ingaan, ze noemen dat hier “processing”. Tijdens het oogsten worden de aardbeien m.b.v. een speciaal mesje al direct ontdaan van hun kroontje. Op deze wijze kunnen ze direct ingevroren worden. Vervolgens rijden we naar het gedeelte van het terrein van de waterpomp staat.

 

 

 

 

 

 

Nick neemt samen met de dealer die ook aanwezig is een aantal zaken door en vervolgens rijden we naar de tweede ranch. Op weg hiernaartoe rijden we langs het kassencomplex van een van onze huidige klanten. Op deze tweede ranch zijn ze bezig zogenaamde “hoops” te plaatsen. Deze worden gebruikt om plastic tunnels over de aardbeien velden te plaatsen.

Isac staat erop om Nick en mij nog mee te nemen voor een snelle lunch. Rond twaalf uur willen we immers richting Bakersfield rijden voor onze volgende afspraak. We lunchen bij Jaffa Cafe, dit lijkt zowaar een shoarmazaak met ronddraaiende grills met lams, kip en rundvlees. Ik moet zeggen we hebben heerlijk geluncht en Nick verbaast zich over de hoeveelheid eten die ik wegwerk.

Om twaalf uur, keurig volgens schema, zetten we koers richting Bakersfield, een ritje van bijna 3 uur. Omdat we richting het noordoosten gaan loopt de buitentemperatuur behoorlijk snel op. Het landschap gaat er ook steeds droger uitzien en bij een sanitaire stop krijg ik even het gevoel of we weer in de buurt van Las Vegas zitten, bloedheet dus. Onderweg komen we een soort olieveld tegen. Tientallen jaknikkers gaan onverstoorbaar door met ja knikken. Het heeft iets weg van een soort kerkhof.

 

Als we in de buurt van Bakersfield komen rijden we langs schier eindeloze velden met amandelbomen, er lijkt geen eind aan te komen. Plotseling, in “the middle of nowhere” arriveren we rond 3 uur bij onze volgende klant. Suze en Dwayn geven ons een uitgebreide rondleiding door het bedrijf en Nick legt uit wat voor bedrijf wij zijn. Al met al een positief gesprek waar zeker een vervolg op komt.

 

 

We beginnen aan de lange terugreis richting Thousand Oaks. Om iets na zevenen zet Nick mij weer af aan de Roadrunner, het was een lange maar bijzonder succesvolle dag.

 

Vrijdag 22 juli

Alweer het laatste dagje van de week. Nou ja, ik heb deze week eigenlijk maar twee werkdagen. Om kwart over zeven begin ik op kantoor met een verse beker koffie mijn mail door te nemen. De ochtend verloopt verder eigenlijk best wel rustig.

Rond halfelf loop ik even naar buiten om aan mijn elektronische sigaret te puffen. Op de parkeerplaats zie ik twee vreemde figuren rondlopen. Duidelijk figuren die niet in het kantoorcomplex werken, de vrouw gaat door de zij-ingang naar binnen, misschien moet ze bij de tandarts die onder ons zit zijn. Ik loop achter haar aan en ze gaat naar de tweede verdieping waar ons kantoor zit. Op kantoor zeg ik tegen Laura dat er een paar vreemde snoeshanen op de parkeerplaats en in het gebouw lopen. Lachend zegt Laura dat dat de mensen zijn die een tafel voor het kantoor gaan maken. Rond elf uur zou er een lading hout bezorgd moeten worden voor de tafel maar de chauffeur belt op om te zeggen dat hij het niet kan vinden. Ik probeer uit te leggen waar hij moet zijn en zowaar, na 5 minuten rijdt hij de parkeerplaats op. Samen met de chauffeur sjouwt onze Mexicaanse timmerman het hout naar boven. Ze zweten allebei als otters en inderdaad, de houten planken zien er behoorlijk zwaar uit. Na twaalf keer heen en weer lopen is al het hout boven. Onze Mexicaan ruimt keurig alle houtsplinters op en geeft aan dat hij dinsdag begint met de tafel te maken.

Aan het einde van de middag besluit ik iets eerder het kantoor af te sluiten om nog eens langs te gaan bij het Social Security kantoor. Redelijk snel ben ik aan de beurt en ja hoor, dezelfde snuiter waar ik op 2 juni de aanvraag heb ingediend. Dat belooft niet veel goeds. Zoals gebruikelijk vraagt hij om mijn papieren en begint heel interessant met zijn muis te spelen en moeilijk te kijken. Stilletjes weet ik de uitkomst al, “nada”. Nee de aanvraag is in orde zegt hij, alleen moet een manager het nog even goedkeuren en de manager heeft het heel erg druk want hij heeft wel twee kantoren onder zich. Ik geef vriendelijk aan dat ik het SSN nodig heb voor de belasting en ziektekostenverzekering. Ik vraag of hij een notitie wil maken om de “manager” zo snel mogelijk de aanvraag te laten goedkeuren. De man achter het loket geeft aan dat er vandaag al meer mensen zijn komen vragen waarom het zo lang duurt voordat het SSN wordt toegekend, pfff, kansloze missie dit, maar ik kan er weinig aan veranderen. Heel misschien anders volgende week in Camarillo maar eens een nieuwe aanvraag indienen.

Later op de avond een lichtelijk paniekreactie van het thuisfront, de desktopcomputer wil niet meer opstarten. Dat is niet echt handig i.v.m. het Skypen maar ook voor het elektronisch bankieren, eens even kijken hoe we dat gaan oplossen. Ik besluit om er een nachtje over te gaan slapen.

 

Zaterdag 23 juli

Weekend, dus het schoonmaak ritueel kan weer beginnen, altijd iets om naar uit te kijken ;).

Komend weekend komt onze CEO, hiernaartoe, dus ik wil wel dat het er netjes uitziet. Laura is al vroeg naar de sportschool dus ik kan alleen aan de gang met de stofzuiger en een emmer sop. Ik begin beneden met de stofzuiger en verbaas mij er iedere keer weer over hoe groot het oppervlaak is dat gezogen moet worden. Ik besluit om ook de eettafel eens flink onderhanden te nemen met een sopje. Blijkt achteraf best wel nodig als ik kijk naar het vuil dat ervan af komt. Ook de keuken krijgt te maken met mijn emmer met sop, kastdeurtjes, aanrecht, oven, koelkast. Dan verplaats ik de “zitting” naar boven waar ik mijn badkamer en toilet onderhanden neem met weer een verse emmer sop. Nog even de stofzuiger door de bad- en slaapkamer halen en alles ziet er weer blinkend en schoon uit.

Als ik klaar ben met de schoonmaak pak ik het boek er weer eens bij voor mijn Californisch rijbewijs. Zo’n 100 pagina’s die bedoeld zijn voor het theorie-examen. Af en toe moet je wel een paar keer overnieuw lezen om te snappen wat er bedoeld wordt, sommige termen zijn mij geheel onduidelijk maar aldoende leert men.

 

 

Aan het begin van de middag rij ik naar Oxnard om daar te gaan kijken naar een huis dat Brigitte op internet gevonden had. Het huis ligt in een rustige en nette straat en tot mijn verbazing zit er een groot park vlakbij. In het park is het gezellig druk met mensen. Dit ziet er goed uit. De afstand hier vandaan naar kantoor is net zo groot als vanuit Thousand Oaks en ik kan eventueel helemaal binnendoor rijden om de snelweg te vermijden. Aan de andere kant liggen de Channel Islands nu op 5 minuten rijden en dus ook het strand. Alvorens terug te gaan naar Thousand Oaks drink ik gezellig iets op het terras bij “Waterside”.

Laura heeft gevraagd aan Robert en Jaimie of ze zin hebben om met de kinderen te komen barbecueën. Dat vinden ze een heel leuk idee en we spreken af rond de klok van 6 uur. Laura en ik halen nog snel even wat boodschappen en staan allebei in de keuken als de visite arriveert. Robert heeft een flesje rode wijn meegenomen. Kipsaté, Hamburgers, hotdogs, garnalen en een of andere groentespies. Gelukkig hadden ze maar 3 groente-spiesen want ik vind hem er niet echt aantrekkelijk uitzien. Voor het eerst maken we ook zelf pindasaus, dat kan je hier niet kant en klaar kopen, dus maar zelf aan de slag met pindakaas, ketchap, sambal, knoflookpoeder en water. Ik moet zeggen de saus is wonderbaarlijk goed gelukt. De temperatuur is nog prima, dus we kunnen heerlijk buiten eten. De kip en garnalen hebben lang genoeg in de marinade gelegen dus het festijn kan beginnen. We hebben heerlijk gegeten en niet al te laat vertrekken ze weer omdat de kinderen naar bed moeten.

 

Bonnie update

In alle consternatie ben ik vorige week helemaal vergeten om de ontwikkeling van Bonnie te vermelden. Nou jullie hoeven je geen zorgen te maken, Bonnie doet het geweldig. De eerste rode cherrytomaten hebben zich inmiddels aangediend. Ook de twee komkommerplanten doen hun uiterste best, de eerste gele bloemetjes zijn er al dus dat gaan mooie komkommertjes worden denk ik zo. Ook onze peperplant doet het uitstekend, het eerste minuscuul kleine pepertje is er al. Dus het dagelijkse watergeven werpt nog steeds zijn vruchten af. Wordt vervolgd.

 

Deze week een iets kortere blog omdat ik het heel druk heb om met Brigitte leuke dingen te doen gedurende haar tien dagen verblijf. Volgende week hoop ik weer alle tijd te hebben om een uitvoeriger verhaal te schrijven. Als compensatie dan maar veel foto’s deze week.

Zondag 10 juli

Vandaag een heeele belangrijke dag, vanmiddag komt Brigitte aan op Los Angeles Airport (LAX). Echt iets waar ik weken naar uitgekeken heb. ’s-Ochtends loop ik het huis nog even na of alles schoon en netjes is. De koelkast wordt gecontroleerd, ja er staat een lekker lokaal wit wijntje koud, kortom, ik ben er klaar voor. Omdat ik niet eerder op het vliegveld ben geweest om iemand op te halen wil ik ruim op tijd vertrekken zodat ik niet voor verrassingen kom te staan met parkeren. Vlak voordat ik richting LA wil vertrekken komen Nick en Amanda langs aan de Roadrunner. Ze komen een nieuw bed bezorgen voor een van de slaapkamers die nog leeg stond. Ik help Nick even met het naar boven tillen van de bedonderdelen. Vanaf nu zijn alle vijf slaapkamers beschikbaar voor bewoning. Ik heb met Brigitte de beschikking over de Master bedroom.

Na het sjouwwerk stap ik snel in de auto om naar Los Angeles te rijden. Ondanks dat het zondag is is het best wel druk op de weg, maar ik ben nog steeds ruimschoots op tijd. Het parkeren op het vliegveld verloopt bijzonder soepel en ik sta pal voor de aankomstterminal. Ik zeg laat de KLM 603 maar landen.

Een uurtje nadat Brigitte geland is komt ze de “tunnel” uitlopen. Ze heeft haar nieuwe hoed op en weet niet hoe snel ze in mijn armen moet vallen. Heerlijk, weer samen. De vlucht is soepel verlopen en ondanks vertraging bij het vertrek toch keurig op tijd geland. We rijden op ons gemakje vanuit LA naar Thousand Oaks. Om halfzes arriveren we aan de Roadrunner, Brigitte voelt zich gelijk weer thuis omdat we hier in November ook geweest zijn. Ik schenk een wit wijntje in voor Brigitte en neem zelf een koud biertje. We genieten nog even op het terras van het heerlijke weer en eten iets simpels van de barbecue. Omdat het een lange dag is geweest voor Brigitte gaan we redelijk op tijd naar bed.

 

Maandag 11 juli

Wat een heerlijk gevoel is dat, ‘s-ochtends wakker worden naast je eigen vrouw. We zijn allebei rond zes uur wakker en Brigitte voelt zich opmerkelijk fit en schijnt geen last te hebben van een jetlag. Gezellig drinken we een kop koffie en nuttigen een simpel ontbijtje.

 

 

 

 

 

 

 

Vandaag gaan we lekker toeristisch toeren. Eerst naar Channel Islands, een wijk van Oxnard met een hele grote jachthaven. Dit is ook de plek waar de zeehonden zitten. Heerlijk slenteren we langs de haven en kijken of de zeehonden al aanwezig zijn. Zo vroeg op de dag zijn ze in geen velden of wegen te bekennen.

 

Dinsdag 12 juli

’s-Ochtends staat het zonnetje al heerlijk te schijnen, na een simpel ontbijtje gaan we richting Santa Barbara, zo’n 100 kilometer noordelijk van Thousand Oaks. We parkeren gratis pal aan de boulevard met de restrictie dat we maximaal 2 uur mogen blijven staan. We wandelen heerlijk over de boulevard en pier. Omdat de twee uur parkeertijd er bijna opzitten verplaatsen we de auto naar een betaalde parkeerplaats. Op deze parkeerplaats komen we een idioot uitgedoste auto tegen, je vraagt je af of je daar nog wel gewoon mee kan rijden op de openbare weg.

 

Op de terugweg van Santa Barbara rijden we via Channel Islands en drinken daar gezellig iets op een terrasje en ja, zowaar twee zeehonden liggen inmiddels heerlijk te zonnen op de steiger.

 

Woensdag 13 juli

Vandaag staat Venice Beach op het programma, iets zuidelijker als Santa Monica. Het routesysteem op mijn telefoon brengt ons zonder problemen tot pal op de boulevard. We kunnen daar de hele dag parkeren voor 9 dollar, dat is nog eens betaalbaar.

 

Venice Beach is totaal anders als b.v. Santa Monica en Santa Barbara, een mengelmoes van straatartiesten, winkeltjes en heel veel zwervers. Het lijkt wel een stukje vergane glorie hier. Wel moet ik opmerken dat het een hele lange boulevard is, we zijn dik twee uur bezig om de hele boulevard op en neer te lopen. Hier nodigt geen enkel tentje echt uit om iets te eten of drinken in onze ogen, dus dat doen we straks wel

 

Donderdag 14 juli

Vandaag staat een bezoek aan Las Vegas op de planning. Deels zakelijk vanwege een klant die daar “live” gaat met onze software en deels privé als ontspanning. Om zes uur in de ochtend vertrekken we al vanaf de Roadrunner richting Las Vegas, een rit van ruim 500 kilometer. Rond dit tijdstip is het nog redelijk rustig op de weg, maar bij Los Angeles blijft het altijd druk.

Na een lange rit door de woestijn waarbij de temperatuur alleen maar oploopt arriveren we rond elf uur bij onze klant.

 

Tijdens onze rondleiding doen we ons tegoed aan de mini-komkommers, verser kan je ze niet hebben.  We spreken met Frans af om s-avonds naar de befaamde “strip” in Las Vegas te gaan, wij gaan eerst op weg naar ons hotel, zo’n 20 kilometer buiten Las Vegas. Het hotel dat ik geboekt heb ligt aan een meer, Lake Las Vegas. Het hotel is een verademing in vergelijk met het hotel in Watsonville waar ik eerder geslapen heb. Netjes, ja zelfs een beetje chique. Na onze koffers op de kamer te hebben gebracht wandelen we naar beneden naar het terras en zwembaden. Vandaar heb je een schitterend uitzicht over het meer. Op het terras drinken we gezellig een mexicaans biertje en bestellen iets eenvoudigs te eten. Ik gegrilde kippepootjes en Brigitte en soort van wrap met sla en vis. Mijn kippepootjes smaken heerlijk, de wrap van Brigitte is een tegenvaller, de vis moet je met een vergrootglas zoeken.

 

 

Rond zes uur rijden we weer richting Vegas om Frans op te halen bij zijn hotel. Hij staat al voor de deur te wachten en we gaan richting het centrum van Vegas. Opgemerkt moet worden dat het nog steeds vreselijk warm is, temperaturen van boven de 40 graden Celsius. Het is nog een hele puzzel om parkeerplaats te vinden, we zitten precies aan de achterzijde van alle hotels en rijden per ongeluk zelfs een parkeergarage in die bestemd is voor personeel. Uiteindelijk parkeren we in een parkeergarage bij de T-Mobile Arena (altijd goed ;)), onze tour kan beginnen. Ondanks dat het een doordeweekse dag is krioelt het van de mensen en dit gaat zo 24 uur per dag door. We kijken onze ogen uit en maken veel foto’s.

 

In het eerste de beste casino dat we binnenlopen, het Bellagio, stop ik 1 dollar in een van de gokkasten waarvan de werking mij volslagen vreemd is. Tot mijn verbazing zegt het apparaat ineens dat mijn “credit” 50 dollar is, het zal toch niet. Frans en Brigitte geloven allebei niet dat dit klopt. Ik druk op de knop “Cash” en ……. Het apparaat lijkt op tilt te slaan. “Initializing …”. Plotseling wordt er een kaartje uitgespuugd met daarop de tekst “VOID”, gevolgd door een tweede kaartje met daarop groot de tekst US $ 50,- YES!!! Nu op zoek naar de “Cashier” om de winst te innen. Frans koopt in het Bellagio ook een kaartje voor de voorstelling van Cirque Du Soleil voor vrijdagavond. Uiteindelijk eten we wat in een Mexicaans restaurant in Planet Hollywood. Na nog een uurtje slenteren is voor ons de avond voorbij en gaan we op zoek naar onze auto. Redelijk uitgeput vallen we al snel in slaap als we terug zijn in ons hotel.

 

Vrijdag 15 juli

Vandaag gaan we weer terug naar Thousand Oaks maar dat gaan we doen via een kleine omweg. We willen de Hooverdam bezoeken die op zo’n drie kwartier rijden van Vegas ligt. Bij aankomst wordt iedere auto geïnspecteerd alvorens je het terrein op mag. Na een paar bochten is het meteen al een indrukwekkend gezicht, pfff wat een bouwwerk. Buiten is de temperatuur nog steeds ruim boven de 40 graden Celsius en iedere stap die je doet kost moeite. Maar het is de moeite waard en we maken heel veel foto’s. De dam is tussen 1931 en 1936 gebouwd en ligt precies op de grens van Arizona en Nevada.

 

 

 

Zaterdag 16 juli

Omdat onze voorkeur qua woonruimte toch wel uitgaat richting Channel Islands (Port Hueneme) zijn we vanochtend door wat wijken daar gaan rijden. Je ziet niet veel huizen met iets van een tuintje, wel heel veel huizen met een aanlegsteiger aan het water of direct aan het strand gelegen. Tussen de middag eten we een broodje bij Subway en kopen terloops bij Wallmart nog een korte broek voor Brigitte. ’s-Middags gaan we gezellig nog iets drinken op het terras bij de Lazy Dog en halen lekkere hamburgers en reuze gamba’s bij Farmers Supermarkt Sprouts voor op de barbecue.

 

 

Zondag 3 juli

Laura vertrekt vandaag met haar neefje om een rondreis van een week te gaan maken. Grand Canyon, Las Vegas en San Francisco staan o.a. op het programma. Speciaal voor deze gelegenheid heeft ze een hele grote, witte Jeep gehuurd. Na een half uurtje inpakken zit alles in de auto en vertrekken ze vanaf de Roadrunner.

Ik zwaai ze uit en realiseer me dat ik nu echt een weekje alleen zit. Maar aan de andere kant heb ik het vooruitzicht dat het een kort werkweekje wordt i.v.m. Independence Day en natuurlijk het vooruitzicht dat Brigitte over een weekje komt.

 

 

 

Bij mijn rondgang door de tuin valt het me ineens op dat er een citroen of limoen struik staat. Ik ontdek zomaar twee hele grote groenen limoenen (denk ik). Handig voor als we een Mexicaans biertje opentrekken, lekker met verse limoen uit eigen tuin. De rest van de ochtend loop ik nog wat mailberichten door en maak een mijn blog af van de vorige week. Neemt toch altijd meer tijd in beslag als verwacht.

s-Middags besluit ik mijzelf te trakteren op een terrasje, het wordt de Lazy Dog. Lekker buiten, in de zon met een Lazy Dogs IPA-biertje. Nee, het leven is hier nog niet zo slecht J

 

Maandag 4 juli

Ondanks de vrije dag toch al om 8 uur gedoucht en aangekleed achter de computer voor een conference call met een klant.

Via internet heb ik lopen zoeken wat er hier in de buurt zoal te doen is op deze dag. Ik besluit naar de “Channel Islands” te gaan in Oxnard. Dat is een hele grote jachthaven in Oxnard met ook allemaal huizen aan het water. Rond halfelf zou daar ook een parade zijn, dus dat wil ik weleens meemaken. Omdat ik blijkbaar niet de enige ben die erop uittrekt op deze dag is het heel druk op de weg. Ik arriveer dus pas rond kwart voor elf in Oxnard, net te laat voor de parade.

Maar gelukkig staan er wel allemaal gezellige kraampjes met eet- en koopwaren. Op mijn gemak slenter ik langs de kraampjes maar kom eigenlijk niks bijzonders tegen. Ondanks het aanvankelijk bewolkte weer aan het begin van de dag is het nu het mooiste weer van de wereld. Nu een uurtje slenteren en even Skypen met Brigitte stap ik in de auto om via de kustweg naar Ventura te rijden. Een relaxt ritje met zowaar een soort van duinen langs de kust. Na ongeveer 15 minuten ben ik in Ventura waar het vreselijk druk is. Straten zijn afgesloten en het is nog een hele kunst om een parkeerplek te vinden. Voor de zekerheid noteer ik het adres waar ik geparkeerd heb maar even in mijn telefoon, je weet het maar nooit.

 

 

 

De hele hoofdstraat in Ventura is omgetoverd in een lang lint van kraampjes en, de eerste kerstbomen zijn al aangekomen. Omdat het allemaal hetzelfde soort kraampjes, of eigenlijk partytenten, zijn is dit best wel een imposant gezicht. Ik ben niet zo’n wandeltype, maar vandaag vestig ik denk ik een all-time-record qua stappen op mijn Microsoft Band. Rond een uur of drie zoek ik de auto weer op en rij richting Thousand Oaks.

Verder die middag een beetje genieten van de zon in de tuin, heerlijk. Met eten uiteraard de barbecue maar weer ontstoken, hamburger met frites en sla. Helemaal klaar voor het vuurwerk van vanavond.

Geen idee wat ik ervan moet verwachten, maar ik zorg dat ik ruim op tijd op het parkeerterrein van winkelcentrum The Oaks ben. Nou, ik kan je verzekeren, ik ben niet de enige. Hele families zitten met stoeltje en kleden op de parkeerplaats. En dan praten we niet over een lullig parkeerplaatsje zoals we in Nederland kennen, maar meer iets van het formaat Schiphol, lang parkeren, duizenden auto’s.

 

 

 

 

 

 

Iets voor 9 uur gaan ineens alle lichten op de parkeerplaats uit en enkele minuten later gaat het eerste vuurwerk de lucht in. De oehs en aahs vliegen in het rond, en ik moet zeggen dat er stevig uitgepakt wordt met het vuurwerk, ze kijken hier niet op een paar centen. Al met al gaat het zo’n 20 minuten achter elkaar door met de meest waanzinnige vuurpijlen of hoe ze ook mogen heten. Ja, en dan wil iedereen naar huis, dus verkeerschaos gegarandeerd. Verkeersregelaars proberen alles in goede banen te leiden maar ik moet een hele andere route naar huis nemen omdat veel wegen tijdelijk eenrichtingsverkeer zijn.

Thuisgekomen neem ik nog een biertje, Skype even met Brigitte die net haar bed uit is en rol vervolgens best wel moe mijn bedje in.

 

Dinsdag 5 juli

Na het vieren van de nationale feestdag weer een gewone dag op kantoor. Zoals gebruikelijk ’s-ochtends vroeg eerst Bonnie en Clyde van vers water voorzien. Het is nog bewolkt buiten dus het water zal niet direct verdampen. Om 7:15 loop ik het kantoor binnen en er valt me gelijk iets op. De telefoontoestellen zijn aangesloten. Blijkbaar kon Nick het toch niet laten om dat in het weekend te doen. Als ik dat geweten had zou ik hem zeker even gaan helpen, maar ja zo is Nick 😉

Uiteraard eerst even een beetje “gespeeld” met de nieuwe telefoontoestellen om te kijken hoe het allemaal werkt. Vrij simpel eigenlijk ondanks de grote hoeveelheid knoppen op het toestel. Dus vanaf nu is het kantoor ook via een vaste lijn te bereiken, we maken progressie.

 

Woensdag 6 juli

Vanochtend weer keurig op tijd wakker en lekker een kopje koffiegezet. Ook even een eenvoudig lunchpakket klaar gemaakt, want iedere dag een broodje van Subway eten of zo is ook niet lekker en is bovendien ook niet echt goedkoop. Echt brood kennen ze niet in Amerika, het is allemaal een soort halfzacht sandwich brood. Maar het lukt me toch iedere keer om er iets lekkers van te maken. Vandaag kaas, met sla en mayonaise. Bonnie en Clyde water gegeven en rond 7 uur vertrek ik richting kantoor. En……. Verrassing, ik ben weer de eerste 😉

Rond 9 uur rinkelt mijn mobiele telefoon. Fedex aan de lijn over een zending uit Nederland met onze netwerkapparatuur. Vanwege de waarde van de zending hebben ze een belastingnummer nodig om de goederen in te klaren bij de douane. Ja, dat weet ik dus niet. Ik geef ze het mobiele nummer van Nick door en stuur Nick een sms om de situatie uit te leggen.

Nick zou vandaag bij Jimmy langsgaan in Santa Maria, dus het ziet ernaar uit dat ik de hele dag alleen op kantoor zit. Ineens komt Nick als een grote verrassing het kantoor binnenwandelen om 10 uur. Ik vraag hem of hij soms als terug is uit Santa Maria, iets wat ik me eigenlijk niet voor kan stellen. Na een half uurtje vertrekt Nick weer nadat hij een Transrouter heeft gevonden. Waarnaartoe? Geen idee. Wel weet Nick mij een zogenaamd EIN-nummer te geven voor hij vertrekt. Dit is het Amerikaanse belastingnummer van ons bedrijf.

Ik neem contact op met Fedex om te proberen de zending alsnog vrij te geven m.b.v. het EIN-nummer. En, dat lijkt gelukt. Na een kwartiertje weer Fedex aan de telefoon, of het EIN-nummer wel klopt. Ze hebben namelijk een ander adres bij dat nummer gevonden. Het blijkt om het privéadres van Nick en Amanda te gaan. Ik leg de situatie uit en bevestig dat de aflevering echt moet plaatsvinden op kantoor in Camarillo. Pff, probeer dat allemaal maar eens in het Engels af te handelen, was even een zware dobber. Later op de dag zal de zending vrijgegeven worden door de douane en alsnog morgen (donderdag) op kantoor afgeleverd worden.

Om elf uur komt er een bezorger van Fedex, hee alweer Fedex, het kantoor binnen met een klein pakketje. Even een handtekening zetten en klaar. Geen idee wat er in de doos zit, zending is gericht aan Nick. Pff, nu even rust in de tent, ik ga verder met het testen van een aanpassing die gemaakt is door het team in Nederland.

De rest van de middag bezig geweest met het analyseren van het gedrag van een bepaald onderdeel van onze software. Om 4 uur vind ik het mooi geweest en sluit het kantoor af, morgen weer een dag.

Aan het begin van de avond komt toch redelijk onverwacht collega Jimmy binnen aan de Roadrunner. Die is een week bezig geweest in Santa Maria. Hij heeft nog niet gegeten en gaat samen met Nick om half tien nog even buiten de deur eten. Ik wacht niet op zijn thuiskomst en ga lekker op tijd naar bed.

 

Donderdag 7 juli

‘s-Ochtends natuurlijk eerst het gebruikelijke tafereel van koffie zetten, planten water geven en een lunchpakket klaarmaken. Ik had gisteravond al een ei gebakken dus ik ben binnen een mum van tijd klaar om op kantoor af te gaan. Jimmy slaapt nog, dus ik doe heel zachtjes.

Als het goed is komt vandaag de zending met netwerkapparatuur binnen via Fedex, ik ben benieuwd. Er waren wat vragen van de douane i.v.m. een belastingnummer, maar alles is vrijgegeven en rond 10:30 zal de bezorging plaatsvinden.

Ik ben druk bezig een nieuwe softwareversie voor een klant te testen op mijn eigen computer. Als alles goed gaat wil ik deze update nog voor mijn vakantie installeren, maar dan moet alles wel foutloos werken. Nog een hele klus om de klantsituatie zo goed mogelijk na te bootsen.

Jimmy is toch redelijk vroeg wakker geworden want om half 10 stapt hij het kantoor binnen. Gezellig drinken we samen een beker koffie en bespreken hoe de update bij de klant verlopen is. Hij print nog even zijn boardingpas uit en gaat naar het Outlet Centre om nog wat souvenirs voor het thuisfront in Zweden te kopen. Ik loop met hem mee naar het parkeerterrein om hem uit te zwaaien.

Om half 11 komt de bezorger het kantoor binnen met een hele grote doos. Dat moeten de netwerkspullen zijn. Het lijkt wel pakjesavond als ik begin met uitpakken, twee grote Cisco switches en een Checkpoint firewall.

 

Helaas zitten er bij de Cisco switches geen Amerikaanse netsnoeren dus daar moet ik nog even voor gaan shoppen. Gereedschap hebben we ook nog niet op kantoor, dus met behulp van een Ikea mes schroef ik de switches in het serverrack, gaat wonderlijk wel met zo’n Ikea mes. Bij Home Depot kan je van alles kopen maar netvoedingssnoeren ho maar. Ik vraag me af hoe mensen hier hun computer van stroom voorzien. Uiteindelijk kan ik de twee laatste snoeren bij Staples op de kop tikken. Op naar kantoor om verder te gaan met aansluiten. Na een uurtje zweten zit alles op zijn plek met het in bedrijfstellen wacht ik tot morgen om eerst overleg te hebben met Nederlandse collega’s over de aansluitprocedure.

Bijna de hele avond nog bezig geweest met een klant in Las Vegas i.v.m. de update die voor morgen gepland is. Pfff, 40 tot 50 mailtjes op een dag begint inmiddels normaal te worden. Om 10 uur sluit ik de zitting en ga lekker slapen.

Vrijdag 8 juli

Voorlopig het laatste werkdagje vandaag, op de normale tijd uit bed en de koffiepot aangezet. Terwijl de koffie doorloopt Bonnie en Clyde van water voorzien en ze even vriendelijk toegesproken.

Kwart over zeven wandel ik het kantoor binnen en ga gelijk een kop koffie maken. Gaat trouwens hard met de koffie voorraad en ik ben de enige die koffie drinkt, Nick en Laura zitten aan de thee of water. Tot mijn grote verrassing komt Nick ook al redelijk vroeg het kantoor binnenlopen. Vol trots toon ik hem de nieuwe netwerkapparatuur.

Nick heeft vandaag geen lunchpakket bij zich en loopt dus even naar de Subway. Ik loop gezellig even mee omdat ik bij de T-Mobile shop naast Subway even een Amerikaanse SIM kaart voor Brigitte wil oppikken. Voor $ 30,- kan ze dan 4 weken onbeperkt internetten, sms’en en tot 1000 minuten bellen. Wel zo handig op deze wijze i.p.v. via je Nederlandse nummer bellen en goedkoper!

Aan het einde van de middag stel ik Nick voor om de nieuwe netwerkapparatuur operationeel te maken zodat ze vanuit Nederland op afstand de configuratie kunnen nalopen. We werken de kabels allemaal netjes weg en sluiten de stroom aan. Allerlei lampjes beginnen te knipperen en na een paar minuten lijkt alles OK. En zowaar we hebben verbinding met internet, yes het werkt. Draadloos werkt nog niet maar dat was van tevoren gezegd, dus geen verrassing. Ik stuur een mail naar Nederland om aan te geven dat alles on-line staat en dat ze in het weekend de configuratie kunnen afmaken. Ik spreek af dat ik zaterdag nog even langs kantoor rij om een en ander te controleren.

Om 4 uur hef ik de zitting op kantoor op en ga richting huis. Vanavond om 6 uur alleen nog een update bij een klant uitvoeren en dan begint mijn vakantie en ……. Dan komt Brigitte!!!

Om vijf minuten over zes stuur ik alle betrokken mensen een mail dat ik ga starten met de update. Ik maak eerst back-ups voor de zekerheid en begin met installeren. Alles verloopt soepel en rond kwart voor zeven is alles afgerond. YES, vakantie!!

Van Laura ontvang ik nog een sms dat ze vannacht thuis verwachten te komen vanuit San Francisco.

 

Zaterdag 9 juli

Na vandaag nog 1 nachtje slapen en dan komt Brigitte over, ik kijk er echt naar uit. En ja dan is het weer het gebruikelijke tafereel op de zaterdag, schoonmaken. Zeker nu Brigitte komt wil ik dat alles er netjes uitziet. Rond 9 uur nog even contact met Brigitte via Skype. Ze probeert online in te checken bij KLM maar dat lukt niet omdat ze geen ESTA verklaring heeft. Wat krijgen we nu, ze heeft een visum om in Amerika te mogen wonen en zelfs werken, vreemd. Op zich heeft ze nog wel een ESTA verklaring maar die is natuurlijk gekoppeld aan haar oude paspoort. Ze probeert met KLM te bellen om te kijken hoe dit opgelost kan worden. Er breekt toch wel enige paniek uit bij mij en Brigitte. Het kan toch niet zo zijn dat de hele trip niet doorgaat? We kunnen natuurlijk alsnog een ESTA aanvragen maar of dat op zo’n korte termijn nog gaat lukken is de vraag. Na heel lang wachten krijgt ze de KLM aan de telefoon. Brigitte legt het probleem uit en de vriendelijke dame gaat haar best doen. Brigitte geeft het nummer van haar visum door en na vijf minuten klinken de verlossende woorden, ik stuur uw boardingpas per email op. Pffff, een hele geruststelling, ze gaat echt komen.

Ik begin met het beddengoed te wassen en de douche en toilet een grote beurt te geven, eigenlijk wekelijkse routine, maar nu met extra aandacht voor details. Met het stofzuigen van de slaapkamer wacht ik nog maar even omdat Laura en Josh nog liggen te slapen. Later hoor ik dat ze om half 2 vannacht thuis waren.

Als ze rond een uur of 10 wakker zijn ga ik lekker met de stofzuiger aan de gang. Ook overal even stof afnemen want, dat is wel een nadeel van het droge klimaat hier, binnen no-time zit alles hier onder het stof. Nachtkastjes, bureau, vensterbank, alles wordt onderhanden genomen. Nog even de vloer dweilen in de badkamer en toilet en klaar.

Laura en Josh rijden even naar de supermarkt om wat spullen te halen en ik ga met de stofzuiger beneden aan de gang. Blijft toch tegenvallen hoelang je daar beneden mee bezig bent, woonkamer, zitruimte en keuken. Maar goed is ook allemaal weer gelukt. Brigitte kan komen.

Later in de ochtend rij ik even langs Avis om de autohuur met weer een week te verlengen. Carlos, de vaste man van Avis in Thousand Oaks is ziek, maar een vriendelijke dame regelt het in een minuutje. Vervolgens op naar een tuincentrum waar ze volgens Nick komkommerplanten zouden verkopen. Ja we beginnen hier gewoon een eigen moestuin, tomaat, peper en nu dan ook komkommer. Bij Nordic Garden centrum score ik een dubbele komkommerplant voor $ 2.99. Het wordt gezellig hier in de tuin J

Omdat ik op de radio had gehoord dat snelweg 101 (de weg naar kantoor) helemaal vaststaat i.v.m. een ongeval besluit ik de binnendoor weg te nemen. Vorig jaar heb ik die 1 keer met Nick gereden dus mijn routesysteem moet even uitsluitsel geven over de te volgen route. Is achteraf eigenlijk heel simpel als je het eenmaal ziet. Het is echt een spectaculaire route en je moet geen hoogtevrees hebben want je gaat bijna loodrecht vanaf de berg naar beneden. Neem daar ook nog eens een paar venijnige bochten bij en je snapt dat er een maximumsnelheid van 20 Miles per uur geldt. Maar wel echt sensationeel, gaat Brigitte leuk vinden.

Op kantoor sluit ik mijn tablet aan om de netwerkconfiguratie te testen. Ik zie nu inderdaad twee draadloze netwerken, een Priva netwerk voor kantoor en een voor gasten met beperktere mogelijkheden. Het verbinden met de draadloze netwerken verloopt niet echt soepel meerdere keren moet ik de wachtwoorden opgeven maar ze worden niet geaccepteerd. Zelf met kopiëren en plakken lukt het niet todat na een poging of 5 er ineens wel verbinding is. Nou ja verbinding, ja met de draadloze router, maar niet met het internet. Wel vervelend is dat ook het bekabelde netwerk geen toegang meer tot internet heeft, hmmm hopen dat het voor maandag opgelost is. Ik stel alvast een mailtje op, maar verzenden lukt natuurlijk niet, dat moet vanaf thuis gebeuren.

Eenmaal thuis aan de Roadrunner het mailtje naar ICT verzonden, declaratieformulier ingevuld en begonnen met het bijwerken van mijn blog.

Nog 1 nachtje slapen en dan op naar Los Angeles Airport om Brigitte op te halen.

Ik heb 6 weken geslapen met alleen maar kussens naast me, vanaf morgen ligt Brigitte daar 😉

 

 

 

 

 

 

Bonnie update

Ik had het al eerder in deze blog aangegeven, maar Bonnie heeft er nu ook komkommer vriendjes bij. Het gaat hier echt een gezellige boel worden in de tuin. Nu maar niet hopen dat we zoveel produceren dat we de marktwerking verstoren. Bij Bonnie is het nu wachten op de eerste cherry tomaatjes die rood gaan worden en het eerste pepertje in wording is ook al gesignaleerd.

Holidays are coming, daar moest ik ineens aan denken toen ik met deze aflevering van mijn blog begon. Volgend weekend is een lang weekend i.v.m. Independence Day op 4 juli en natuurlijk het feit dat Brigitte op 10 juli komt en ik dan ook een dag of 10 vrij ben.

Zondag 26 juni

Lekker nog een dagje vrij, niets moet, alles kan. Laura gaat ‘s-ochtend eerst trainen en ik ben thuis lekker bezig wat klusjes en e-mails af te handelen. Terwijl ik lekker bezig ben in de keuken hoor ik ineens een harde klap tegen het raam. Wat krijgen we nu? Ik kijk snel om en zie tot mijn grote verbazing dat er een vogel tegen de ramen gevlogen is. Haha, dat zijn die vogels natuurlijk niet gewent, van die schone ramen. Het arme vogeltje dacht er gewoon even doorheen te vliegen. Wel een verkapt compliment voor mijn noeste arbeid van zaterdag.

Als Laura terugkomt van de training heeft ze onderweg ergens een levensgrote opblaas flamingo gekocht, echt een immens groot joekel van een beest. De elektrische luchtpomp die ze in huis had gevonden begint met opblazen, maar na 5 minuten zijn de batterijen zo dood als een pier. Daar sta je dan met een half opgeblazen flamingo.

Laura en ik willen vanmiddag naar Ventura gaan om daar eens een beetje rond te kijken. Laura gaat eerst nog even naar het community zwembad om daar lekker te zwemmen en te zonnen. Rond een uur of drie rijden we richting Ventura. Heel stoer zet ik de navigatie niet aan omdat ik dacht de hoofdstraat (Main Road) in Ventura wel zelf te kunnen vinden. Ja hoor, op de snelweg een afslag “Main Road” alleen een beetje jammer dat aan het einde van de afrit gekozen moet worden voor de afslag East of West Main Road. Mijn gevoel zegt West en dat blijkt niet helemaal juist te zijn, oeps. Voor we het weten zitten we weer op de snelweg, Highway 101. Pas na een paar kilometer valt het Laura op dat we terugrijden richting Thousand Oaks i.p.v. richting Ventura. Het zit allemaal niet mee dus bij de eerste de beste afslag het routesysteem toch maar aangezet en omgekeerd richting Ventura. Ik besluit de hoofdstraat te laten voor wat ie is en neem de afslag Ventura Pier. Dat gaat beter, alleen een vervelend iets, het begint mistig en koud te worden. De buitentemperatuur duikelt omlaag naar 61 graden Fahrenheit, zo’n 16 graden Celsius. Niet echt lekker dus. We parkeren de auto direct aan het strand, iets noordelijk van de Pier. Ze zijn daar druk aan het surfen iets wat toch altijd een spectaculair gezicht is.

Op het strand is er ook iets van een stenen tovenaar bezig met een hele bijzondere gave. Met het grootste gemak stapelt hij verschillende soorten stenen en keien op elkaar. Eerst dacht ik dat hij misschien iets van een hulpmiddel gebruikt zoals lijm, zand of cement. Maar nee, puur op gevoel en met veel geduld plaats hij moeiteloos de ene op de andere steen, knap!!!!

Omdat het nu toch voor ons gevoel toch echt wel frisjes begint te worden stappen we weer in de auto. Via de hoofdstraat, ja nu wel gevonden, rijden we weer terug naar Highway 101. We willen nog een tussenstop maken bij een grote Wallmart in Oxnard omdat Laura nog wat spullen nodig heeft voor haar Roadtrip van volgende week. Een slaapzaak, batterijen voor de pomp en uiteindelijk bij de Target een luchtbed. Op naar huis waar we ‘s-avonds het restje taco’s opeten die gisteren overgebleven waren, lekker makkelijk.

 

Maandag 27 juni

Ik begin de week weer lekker vroeg, om iets voor 7 uur vertrek ik richting Camarillo en ook Laura is van plan vroeg te beginnen. Ik ben om 7:10 op kantoor en Laura volgt 5 minuten later, de morgenstond heeft goud in de mond.

De dag verloopt verder heel rustig, we nemen nog even een aantal zaken door m.b.t. de aanschaf van telefoontoestellen voor het kantoor en rond de klok van 4 vertrek ik richting de bank om een deel van mijn salaris over te maken naar Nederland. Dat is iets wat je niet zelf kan doen maar met behulp van een Wire Transfer moet gebeuren. Het vervelende is dat je daar ook nog eens het lieve sommetje van 45 dollar voor moet betalen. Ik word bij binnenkomst in de bank gelijk welkom geheten door de manager die mij helpt bij het aanmaken van de Wire Transfer. Da’s wel snel verdient, die 45 dollar. Met 10 minuten sta ik weer buiten met een schriftelijke bevestiging van het overmaken. Op zich vreemd zoals de bankwereld hier werkt in Amerika. Ze hebben niet zoals in Europa een overkoepelende organisatie zoals Interpay of Equens zoals het tegenwoordig heet. Vandaar dat sommige betalingen die je doet met je betaalpas ook de status “Pending” hebben. Het geld is wel gereserveerd maar nog niet daadwerkelijk afgeschreven. Hetzelfde met de ontvangst van bedragen op je rekening. Er staat dan ook “Pending” bij en je saldo is ook aangepast, maar je kan er nog niet aankomen.

Later in de middag gaat er een Zweedse collega, Jimmy, aankomen vanuit Nederland. Hij gaat gedurende een dag of 10 bij een van onze klanten een klimaatcomputer vervangen. Rond een uur of halfzeven klopt hij aan de voordeur op de Roadrunner. Hij is al redelijk gesloopt door het tijdverschil maar drinkt toch gezellig een biertje mee en schuift aan bij de barbecue. Dat had ik hem trouwens beloofd ook, dus hamburgers voldoende. Sla, bloemkool, mais en ovenfriet maken het geheel compleet. Jimmy zoekt rond een uur of negen zijn bed op en Laura en ik kijken nog een aflevering van Blacklist. Rond de klok van 10 uur gaat iedereen aan de Roadrunner naar bed, morgen weer vroeg op.

 

Dinsdag 28 juni

Zoals gebruikelijk loopt de wekker om 6 uur af, “rise-and-shine”, zullen we maar denken. Snel spring ik onder de douche en rond kwart over 6 zet ik een lekker potje koffie, glaasje jus d’orange erbij en een getoaste boterham met jam. Alles loopt volgens schema en rond 7:15 ben ik op kantoor, de eerste, maar dat is logisch.

Vandaag een redelijk rustige dag, mag ook weleens een keer. Ik worstel me door wat e-mails heen en kijk op afstand hoe het er voor staat bij onze klanten. Paniekreacties m.b.t. de invoering van de nieuwe software zijn uitgebleven en ook de registraties van gisteren zien er bijna allemaal goed uit.

‘s-Avonds bij het eten valt het Laura ineens op dat de snacktomaatjes die we in de supermarkt gekocht hebben bij onze klant vandaan komen. Dan smaken ze ineens toch wel twee keer zo lekker.

 

Woensdag 29 juni

Vandaag kom de manager van onze Noord-Amerikaanse vestiging op bezoek bij ons kantoor in Camarillo. Nick rijdt s-ochtends vroeg al naar Los Angeles om hem op te pikken, dus het is rustig op kantoor. Laura gaat eerst naar de sportschool, dus ik kan kiezen aan welk bureau ik wil gaan zitten. Met een verse gezet kopje koffie begint het dagelijkse ritueel van e-mails doornemen. Er zitten geen schokkende zaken tussen en anders had ik dat al lang op mijn smartphone gezien.

 

Donderdag 30 juni

Vanochtend vroeg uit de veren, iets voor 7 uur stappen we in de auto en rijden richting Camarillo. Keurig op tijd arriveren we op de parkeerplaats bij het kantoor. Nick is ons net een minuutje voor, zo vroeg heb ik hem nog nooit op kantoor gezien 😉

Volgens de papieren van Fedex zou er vandaag een zending vanuit Nederland moeten binnenkomen met allerlei FS Reader hardware. Wat er precies allemaal in de zending zit blijft nog even een verrassing. Fedex is aan de deur geweest aan de Roadrunner maar daar was natuurlijk niemand thuis. Normaal zetten ze de zending gewoon voor de voordeur neer, maar in dit geval dus niet. Waarschijnlijk vanwege een handtekening die gezet moet worden. Ik besluit om in de middag maar langs het afhaaldepot van Fedex te rijden om de zending zelf op te halen. Achteraf blijkt dat afhaalpunt in Canogo Park toch verder weg te zijn als verwacht en het is ook nog eens behoorlijk druk op Highway 101. Maar goed, na een uurtje ben ik aan de Roadrunner met een groot pakket van +/- 1 meter breed. Dat heeft mijn manager in Nederland goed geregeld, dank je wel Ron!

Ik sluit de Cradle alvast aan om de Readers op te laden, is hard nodig, want de accu’s zijn inderdaad volledig leeg. Morgen op kantoor een klusje om alles aan te sluiten en configureren.

Vrijdag 1 juli

Vanochtend weer vroeg richting kantoor. Buiten is het nog een beetje mistig of bewolkt. Het is duidelijk, “June-Gloom” is nog niet aan zijn einde. Gelukkig knapt het weer meestal na twee uurtjes al weer op en begint de zon te schijnen.  Achterin de auto staat de complete zending met Reader hardware dat gaat straks een leuk klusje worden om alles aan te sluiten en te configureren. Helaas zal ik toch even op Nick moeten wachten want ik heb totaal geen gereedschap op kantoor. Als Nick aankomt op kantoor vraag ik gelijk zijn autosleutels om zijn gereedschap koffer uit de auto te halen. Ik weet niet wat hij allemaal in zijn koffer heeft zitten, maar het lijkt wel dieplood, zo zwaar als zijn koffer is. Maar goed, met het juiste gereedschap is het aansluiten van de snoeren een fluitje van een cent. Stekkers in het stopcontact en ik kan beginnen met het configureren.

Eenmaal achter mijn eigen computer verloopt het configureren verder probleemloos en kan ik de eerste registraties doen m.b.v. een Reader. Gelukt, missie geslaagd!

Rond het middaguur komt er een bezorger van Fedex het kantoor binnenlopen met nog een grote doos. Dat zullen ongetwijfeld de bestelde telefoontoestellen zijn. Laura begint met het uitpakken van de telefoontoestellen en ik onderwerp de centrale aan een kritische blik.

Gelukkig zit er een uitgebreide handleiding bij, dus dat moet goed komen. Omdat er in de serverruimte nog aansluitdozen gemonteerd moeten worden besluiten we om de installatie volgende week verder af te maken. Gelukkig zit Home Depot tegenover ons kantoor, dus de benodigde aansluitspullen halen is een fluitje van een cent. Dat zien we volgende week wel weer.

 

Aan het einde van de middag gaan Laura en Nick nog stoeltjes ophalen voor de wacht/ontvangstruimte. Uiteindelijk komen ze maar met 1 stoel terug en twee grote planten om het kantoor wat verder aan te kleden. Ik ga mijn spullen inpakken en aan een lang weekend beginnen. Maandag is het een nationale feestdag, Independence Day, en dan is iedereen vrij. Nou ja vrij, meestal gaat het werk gewoon door als het nodig is.

 

Zaterdag 2 juli

Het is weer zaterdag, dus dat betekent beginnen met het huis op te ruimen. Laura is naar de sportschool dus ik begin met de beneden boel te stofzuigen en dweilen. Vervolgens een emmertje sop om boven mijn badkamer en toilet schoon te maken. De wasmachine draait ook al en rond een uur of elf is alles spic en span. Ik had me voorgenomen ook de ramen aan de zijkant van het huis te doen omdat die er als matglas uitzien. Vol goede moed ga ik met een emmer, spons en trekker aan de slag. Het nieuwe trapje is ook van onschatbare waarde. Gaat net effe makkelijker als op een tuinstoel balanceren. Al snel is het eerste raam gedaan, ik wordt er steeds handiger in. Als ik bij het tweede raam bezig ben lijkt het ineens of het eerste raam helemaal niet gedaan is, vreemd. Ik neem het raam nogmaals onderhanden met een schuursponsje, maar op de een of andere manier wil het niet schoon worden. Nadere bestudering wijst uit dat het dubbel glas is en dat het vuil aan de binnenkant tussen de twee ramen inzit, ja daar kan ik dus niks aan doen, jammer dus. Ik maak de overige ramen wel af en het geeft een lichte verbetering, maar echt mooi is het niet.

 

Rond twaalf uur klopt buurvrouw Kristin aan de deur, of Dodger vanmiddag een paar uurtjes in de tuin bij ons mag omdat ze zo’n 20 man op bezoek krijgen en een aantal kleine kinderen. “Sure, no problem” zeg ik. Ze geeft aan dat als ik weg moet of andere afspraken heb hij ook alleen in de tuin kan blijven. Ze nodigt me ook uit om langs te komen en een hamburger mee te eten. Omdat ik nog even druk bezig ben met mijn blog bij te werken sla ik het verzoek vriendelijk af. Maar na een half uurtje reikt buurman Reid een complete lunch aan over de schutting. Hamburger, sla, tomaat, aardappelsalade, bonen in tomatensaus en….. een Heineken biertje.

Goed geregeld buurman! Dodger voelt zich hier al helemaal thuis en als ik even naar binnen loop blijft hij netjes buiten voor de deur zitten. Als hij vindt dat het iets te lang duurt blaft hij even om aan te geven dat ik naar buiten moet komen. Laura vertrekt in de middag naar Los Angeles Airport om haar neefje op te halen. Ze gaan samen een week lang een roadtrip maken. Het is vreselijk druk op de weg dus ze zijn pas laat weer aan de Roadrunner. In het donker zetten we de barbecue nog even aan om snel een paar hamburgers te maken. Wat sla, frietjes en broccoli erbij en weer in recordtijd een prima maaltje op tafel. Rond de klok van 10 uur gaat het licht uit aan de Roadrunner en gaat iedereen slapen.

 

 

 

Bonnie update   

 

 

 

 

 

 

Jullie dachten vast dat ik het zou vergeten, maar nee dus. Jullie hebben nog een status update te goed over Bonnie. Inmiddels hoort het bij mijn vaste ochtendritueel om Bonnie van wat heerlijk vers water te voorzien. En deze behandeling werpt letterlijk en figuurlijk zijn vruchten af. Ze is de hele dag druk bezig om Cherrytomaatjes te laten groeien. Inmiddels zijn er al 5 trosjes volop in ontwikkeling. Om Bonnie te belonen voor dit goede werk heeft ze sinds deze week een vriendje, Clyde, een nog jonge Hot Pepper plant. Nu maar eens kijken hoe dat stel zich gaat ontwikkelen. Een lief gezicht, zo naast elkaar in de tuin.

 

 

Zondag 19 juni

Het schijnt vandaag vaderdag te zijn, maar daar krijg ik hier niets van mee. Op de radio hoor je wel allerlei speciale aanbiedingen voorbijkomen, maar voor mij geen ontbijt op bed of cadeautjes. Nou ja, ontbijt op bed daar ben ik toch niet zo van 😉 Wel een lekker relaxte dag met hele hoge temperaturen en een schitterende zonsondergang.

Maandag 20 juni

De start van een verse week. De dagen vliegen hier voorbij, ik realiseer me dat ik eind deze week al weer 4 weken in California zit. Ik ben al weer aardig in mijn Nederlandse ritme terecht gekomen voor wat de werktijden betreft. Zo rond de klok van 7 uur ben ik op kantoor waar de dag altijd begint met een vers gezette kop koffie. Dan de email nog eens nakijken en beginnen met het beantwoorden van de meest urgente mails. Ik heb het al eerder aangegeven maar ik krijg hier meer email als toen ik in De Lier werkzaam was.

Allereerst begonnen met een bezoekverslag te maken van mijn bezoek aan een klant. Is altijd toch nog veel werk om alle aantekeningen door te nemen en alles weer op een logische volgorde te zetten. Na ruim een uur kan ik het document mailen naar de collega’s in Nederland, zijn die ook weer helemaal op de hoogte.

’s-Avonds besluiten Laura en ik om nog even bij een grote Wallmart langs te rijden voor wat spullen die ze in onze lokale vestiging niet verkopen. We gaan naar Simi Valley, iets van een half uurtje rijden, dat stelt dus niks voor voor Amerikaanse begrippen 😉 Eenmaal aangekomen bij de Wallmart ziet Laura ineens dat er daar ook een Aldi zit. Daar gaan we na Wallmart ook nog even kijken.

 

 

 

 

 

 

Van een medewerker begrijpen we dat deze Aldi vestiging pas sinds afgelopen donderdag open is. Een hele mooie, strakke winkel die in de verste verte niet meer lijkt op de Aldi’s die we in Nederland gewend zijn. En het prijsniveau is hier ook laag. Ik ken nog niet veel prijzen uit mijn hoofd, maar verse maiskolven voor 17 dollarcent is een stuk goed koper als bij andere supermarkten. Bananen zijn in de reclame voor 69 dollarcent. Misschien gaan we hier wel vaker naar toe.

 

Dinsdag 21 juni

Vanochtend al heel vroeg een Skype afspraak met een collega in Nederland om mijn bezoek van afgelopen vrijdag door te nemen. Dat gaat toch net even iets makkelijker als mailtjes heen en weer sturen. We hebben zo’n 3 kwartier zitten praten over wijzigingen in onze app en wat de klanten nu precies willen.

De rest van de dag op kantoor gewerkt, lekker bezig geweest.

Als ik vanaf kantoor vertrek besluit ik gelijk om even bij een kantoor van Fedex langs te rijden om mijn kapotte Microsoft Band op te sturen. Is nog een heel gepuzzel om dat te vinden, maar na even navragen bij een chauffeur van Fedex die ik toevallig tegenkom kom ik op de juiste locatie aan. Een vriendelijke dame pakt het horloge voor me in. Ik hoef niks te betalen, dat doet Microsoft. Ik ben benieuwd hoe dit gaat aflopen. Wordt vervolgd.

 

Woensdag 22 juni

Vanochtend vroeg heb ik een afspraak om bij een klant het hele registratieproces mee te maken in het veld.

 

 

 

 

Afhankelijk van de temperatuur rijdt er een pick-up truck heen en weer om de frambozen zo snel mogelijk naar het koelhuis te brengen. De kwaliteit van de frambozen gaat er niet op vooruit als deze een paar uur in temperaturen van 30 graden staan.

 

 

De rest van de dag een kleine software aanpassing voor een klant gemaakt en gelijk geïnstalleerd bij die klant. Verder wat support mailtjes beantwoord en dan is er weer een dag voorbij.

 

Donderdag 23 juni

Om 9 uur een Skype sessie met een klant van ons. Er worden wat basis instellingen doorgenomen en ik kan op hun beeldscherm meekijken om te zien wat ze precies bedoelen. Allemaal geen schokkende zaken en na een half uurtje wordt de Skype meeting afgesloten.

Om 11 uur heb ik een afspraak met een klant.  Rond de klok van half 10 belt Nick echter op om te vragen hoe het met de aanvraag van mijn Social Security Nummer zit. Dit nummer is nodig om de aanvraag voor een collectieve ziektekostenverzekering in gang te kunnen zetten. Ik realiseer me dat het inmiddels al 3 weken geleden is dat ik dit had aangevraagd. Normaal zou ik de kaart met nummer binnen twee weken moeten ontvangen, niet dus. Ik besluit mijn afspraak iets te verplaatsen en rij langs bij het Social Security office in Thousand Oaks. Eerst natuurlijk weer een nummertje trekken en wachten. Het is behoorlijk druk dus ik bereid me op het ergste voor. Redelijk snel word ik al naar een loket geroepen en ik leg uit dat ik nog steeds geen SSN ontvangen heb en of dat normaal is. Ik begin ineens nog grotere twijfels te krijgen over de initiële aanvraag als ik de “officer” die mij 3 weken geleden hielp voorbij zie lopen. Ik heb het sterke vermoeden dat hij bij de aanvraag iets niet goed heeft gedaan. Al snel roept de jongedame die mij helpt er een andere vrouwelijke collega bij. En ja hoor, weer kopieën van paspoort, visum en I-94. Uiteindelijk rij ik weer terug naar kantoor, zonder SSN.

 

Vrijdag 24 juni

Vandaag lekker vroeg weer op kantoor, om 7 uur thuis vertrokken en om kwart over zeven stap ik het kantoor binnen. Computer opstarten en een lekkere beker koffie maken.

Er vallen deze dag weinig bijzonderheden te melden, geen afspraken en ik kan lekker productief bezig zijn op de computer. Met een voldaan gevoel verlaat ik om 4 uur het kantoor om aan het weekend te beginnen.

Aan het begin van de week met de buren in Thousand Oaks afgesproken dat hun hond vrijdagavond even bij ons komt. Ze hebben hiernaast een kinderfeestje en dan loopt “Dodger” waarschijnlijk een beetje in de weg. Iets voor zessen brengt de buurvouw hem, compleet met zijn voerbak, drinken en een kluif. In het begin loopt Dodger een beetje zenuwachtig door de tuin maar na een half uurtje wordt hij rustiger en gaat lekker liggen in het gras. Laura en ik eten vanavond zelfgemaakte Hotdogs (hoe toepasselijk) en omdat er een worstje over is mag Dodger die hebben. Iets na achten wordt Dodger weer opgehaald, was even gezellig weer een hond over de vloer.

 

Zaterdag 25 juni

Tja en voordat je het weet is het dan weer zaterdag en dat betekent schoonmaken. Door de droogte hier wordt alles zo stoffig als het maar kan. Eerst begonnen met het bed afhalen en beddengoed in de wasmachine. Vervolgens het hele zaakje beneden gestofzuigd. Valt toch wel tegen zo’n groot oppervlakte zuigen. Kost je toch al snel een half uur. Vervolgens een emmertje sop klaargemaakt om boven mijn badkamer en toilet schoon te maken. De wasmachine is inmiddels klaar dus alles gelijk de droger in. Het valt mij iedere keer op hoe snel een wasmachine hier klaar is met zijn programma. Als de wasmachine klaar is geeft ie trouwens een heel leuk geluid, lijkt wel een soort van ringtone, daar wordt je vrolijk van. Hetzelfde trouwens ook voor de droger, die begint ook vrolijk muziek te maken als ie klaar is. Rond elf uur is de schoonmaakbeurt zo’n beetje klaar of …. Afgelopen week was het mij al opgevallen dat de ramen er hier vreselijk vies uitzagen. Neem daarbij nog een flats voegelpoep en je voelt hem al aankomen, ik ga ramen zemen. Ja en zie dan maar eens de benodigde spullen te vinden in huis. Uiteindelijk maar een klein schuursponsje gebruikt en een wisser uit de badkamer. Geen trapje te vinden dus maar voorzichtig op een van de tuinstoelen gaan staan om boven bij de ramen te komen. Handig dat ze hier overal insecten horren voor het raam hebben zitten, maar die dingen moeten er dan natuurlijk wel even uit als je de ramen wilt doen. Na wat gefriemel lukt dat uiteindelijk en kan ik aan de slag. Halverwege even pauze en een Skypegesprek gevoerd met mijn oude jeugdvriend Wolter. We kennen elkaar inmiddels ruim 50 jaar en hebben nog steeds regelmatig contact. Het kan raar lopen met twee jongens van de Wantsnijdersgaarde uit Den Haag. De een (Wolter) woont tegenwoordig met vrouw en kinderen in Zwitserland en ik zit voorlopig in de USA.

Als ik tenslotte klaar ben met de ramen zemen geniet ik eerst een paar minuten van de schone aanblik. Zowel de binnen- als buitenkant zijn weer spic en span schoon. Volgende week maar eens de ramen aan de zijkant onder handen nemen, voor vandaag is het genoeg geweest. Voor de zekerheid ’s-middags al wel vast een klein trappetje wezen kopen bij Home Depot, altijd handig voor volgende week.

Bonnie update

 

Dat zouden we haast vergeten. Het gaat bijzonder goed met Bonnie, je kan zien dat ze het naar haar zin heeft hier in de tuin. De eerste tomaatjes worden steeds groter en ook andere trosjes ontwikkelen zich prima. Het blijft toch knap om te zien hoe zo’n klein geel bloemetje zich in korte tijd ontwikkeld tot een klein tomaatje. Misschien moeten we maar een broertje of zusje tomaatplant naast Bonnie neerzetten, dan is ze niet zo alleen overdag als wij aan het werk zijn 😉

Zondag 12 juni

Een rustige dag, toch maar een beetje uitgeslapen en pas rond de klok van 8 opgestaan. Even de mail gecontroleerd en onder de douche. Het ziet er buiten grauw uit, helemaal bewolkt, niet wat ik hier verwacht had. Beneden gelijk een pot koffie gezet en even buiten kijken hoe het met Bonnie gaat.

Bonnie woont sinds vorige week bij ons in de tuin en daar wordt ze goed verzorgd. Iedere ochtend lekker wat water en even kriebelen aan de bloemetjes. Ik ben benieuwd wanneer we de eerste cherry tomaatjes uit eigen tuin kunnen eten.

 

 

Maandag 13 juni

De start van een nieuwe week, het lijkt wel of de tijd hier vliegt, misschien doet ie dat ook wel, de JSF komt per slot van rekening ook uit California ;). Ik probeer in mijn Nederlandse schema te gaan werken, dat betekent vroeg beginnen (rond de klok van 7) en redelijk op tijd naar huis (rond de klok van 4). Ik moet zeggen, dat is nog geen enkele dag gelukt, meestal lopen de dingen toch uit en s-avonds ben ik ook nog wel druk bezig met dingen voor te bereiden en uit te zoeken.
Het kantoor is inmiddels een echte werkplek geworden, nog niet helemaal af, maar goed genoeg om de dagelijkse werkzaamheden te kunnen verrichten. Vandaag via email veel contact gehad met onze bestaande Amerikaanse klanten. Laura is vandaag op stap naar Ikea om daar nog verschillende spullen voor het kantoor te halen. Denk daarbij aan bekers, glazen, prullenbakken, theedoeken etc. Stapje voor stapje nadert het kantoor zijn voltooiing op deze wijze. Vanochtend heb ik onze nieuwe stofzuiger mee naar kantoor genomen om daar eens even flink schoon te maken. Afgelopen vrijdag zijn er bureaulampen gemonteerd en op verschillende plekken lag nog zaagsel. Het is even wennen om te gaan met zo’n Amerikaanse zuiger maar uiteindelijk went het wel. Ik dacht dat het kantoor niet zo groot was, maar alles stofzuigen neemt toch al gauw 3 kwartier in beslag. Net bij het zuigen van de laatste meters komt Nick binnen, het verschil valt hem direct op, of zou het komen omdat hij mij met de stofzuiger in de weer ziet 😉 Na het stofzuigen even bijkomen met een kop koffie en de laatste emails beantwoorden. De eerste dag van de week zit er op.

 

Dinsdag 14 juni

Laura heeft gisteren alle spullen van Ikea mee naar huis genomen. Bekers, glazen, borden, bestel etc. zijn eerst door de vaatwasser gegaan en de theedoeken zijn gewassen en….. gestreken. Gisteravond bij de Walmart ook maar gelijk een tray water en coca cola meegenomen. Dus mijn auto staat vanochtend vol met spullen die naar kantoor moeten. Twee grote Ikea tassen plus de trays met frisdranken. Na een paar keer heen en weer lopen staat alles boven. De frisdranken zet ik alvast in de koelkast, de Ikea spullen mag Laura straks gaan inruimen in de keukenkastjes.

 

Woensdag 15 juni

Ik ben voor mijn doen erg vroeg wakker, rond 4 uur in de ochtend. Dat is lekker, betekent nog even omdraaien en wachten tot de wekker afloopt om 6 uur. Na een paar keer omdraaien besluit ik om halfzes toch maar vast mijn bed uit te komen. Ik start de computer op om te kijken of Brigitte toevallig al thuis is van de training met de honden. Het Skypegesprek wordt vrijwel direct opgenomen en gezellig kletsen we even bij. “Wat ben je trouwens laat” zegt Brigitte opeens. Laat? Hoe kom je daar nu bij, ik kijk op mijn telefoon en zeg “het is hier kwart voor zes”. Het is stil aan de andere kant, nee hoor zegt Brigitte resoluut, het is toch kwart voor 8 bij jou? Ik kijk nogmaals op mijn telefoon en die geeft echt kwart voor zes aan. Ik werp een blik op mijn computerscherm en ……. Sh%t, kwart voor acht. Hoe kan dat nou? Er begint me iets te dagen. Gisteren was er een update voor mijn telefoon en na het installeren wordt de telefoon helemaal herstart. Omdat ik mijn tijd niet automatisch laat instellen op de telefoon staat hij nu gewoon twee uur verkeerd, dat is even balen. Het verklaart ook veel, ik vond het al zo akelig licht vanochtend toen ik vanochtend de eerste keer wakker werd. Alles gaat nu in een rap tempo, douchen, aankleden, spullen pakken en in de auto springen. Uiteindelijk ben ik om halfnegen op kantoor, wel als eerste 😉 Lekker begin van de dag dus.

 

Donderdag 16 juni

Vandaag belooft een drukke dag te worden. Eerst vroeg in de ochtend een Skypegesprek met een collega in Nederland en vervolgens om 11 uur een afspraak bij een klant. Met Gerard zit ik ruim een half uur te Skypen en tenslotte loop ik even rond met de tablet om de inrichting van het kantoor te laten zien.

 

Gelukkig zit de klant waar ik naartoe moet bijna in de achtertuin van het kantoor. Dus tien voor elf vertrek ik en ik ben keurig op tijd voor onze afspraak. In een anderhalf uur durend gesprek bespreek ik de huidige ervaringen van hun met onze software.

In de middag ga ik samen met Laura op weg naar Watsonville, zo’n 5 uur rijden.

Rond kwart voor negen arriveren we in Watsonville en rijden direct door naar het hotel. De eerste aanblik van Watsonville maken je niet echt vrolijk, wat ziet dit er triest uit.

Eenmaal bij het hotel aangekomen de tweede tegenvaller, het hotel doet Watsonville ook eer aan, wat een trieste bedoening. Gelukkig is het maar voor 1 nachtje, maar toch, geen aanrader. Na het inchecken naar onze kamers, Laura pal naast het zwembad en ik ergens aan de achterkant bij een parkeerterrein. Omdat we alle twee best wel moe zijn willen we bijtijds gaan slapen. Maar toch besluiten we nog even om iets te gaan drinken. Het hotel heeft zelf geen bar, maar de receptie wijst ons de weg naar een Mexicaans restaurant waar ook een bar bij zou zitten. Na vijf minuten wandelen komen we bij het restaurant aan, een typisch lokaal Mexicaans restaurant, volgens mij zijn wij de enige “blanken” hier 😉

We nemen plaats aan de bar en bestellen een Mexicaans biertje (Corona), we moeten alle twee wel lachen om de hele situatie. Na het biertje gaan we terug richting hotel om te slapen, nou ja slapen. De muren zijn waarschijnlijk van boardkarton, je kan alles letterlijk horen in de kamer naast je.

 

 

 

 

 

 

 

Vrijdag 17 juni

 

 

 

 

 

 

Slecht geslapen allebei en ‘s-ochtends om kwart voor acht melden we ons voor het ontbijt, alles zelfbediening. Om iets voor halfnegen vertrekken we richting de klant voor de afspraak van 9 uur. We zijn ruim op tijd en moeten zelfs even wachten op Edwin. Vervolgens ruim anderhalf uur gesproken over hun ervaringen en over eventuele verbeteringen. Rond 11 uur rijden we Watsonville uit, op weg naar “huis”, ruim 500 kilometer voor de boeg.

 

 

 

 

 

Twee korte tussenstops om te tanken en de benen te strekken. Rond de klok van half vijf arriveren we bij ons kantoor in Camarillo waar Laura’s auto nog stond. Nu nog het laatste stukje naar Thousand Oaks. Om 5 uur ploffen we allebei doodvermoeid neer op onze tuinset, was een drukke dag. Gelukkig hebben we een heel weekend om bij te komen J

 

Zaterdag 18 juni

Lekker uitgeslapen tot halfacht en vervolgens beneden een potje koffiegezet en een glas jus d’orange ingeschonken.

Zaterdag is door ons tot schoonmaak dag bevorderd, dus dat betekent stofzuigen, beddengoed wassen, douche en wc schoonmaken. De stofzuiger staat nog op kantoor, dus die ben ik maar even gaan halen. Heerlijk weer, de zon schijnt al volop, het beloofd een mooie dag te worden. Op de terugweg besluit ik gelijk even langs de Avis te rijden om de autohuur te verlengen en even te vragen waar een goede autowasstraat zit, de auto ziet er niet meer uit, kan bijna niet meer door de ruiten kijken door het stof. Het verlengen verloopt soepel en Carlos van Avis biedt aan even mee te rijden naar de autowasserette omdat een andere huurauto er ook doorheen moet. Avis betaald trouwens de kosten voor het autowassen, netjes. Een hele aparte ervaring, de autowasserette hier.

 

 

 

 

 

 

Je verlaat je auto en na ongeveer een kwartiertje, ja het was druk, komt de auto de wasstraat weer uit. Vervolgens begint een bataljon aan Mexicanen de auto droog te wrijven en poetsen, gewoon buiten onder de Californische zon die nu wel heel uitbundig schijnt, top! Rijdt altijd toch wel een stuk fijner in een schone auto.

s-Middags gaan we om 4 uur barbecueën bij een toekomstige collega vanwege een verjaardag van een van de kinderen. Eerst nog even naar winkelcentrum The Oaks om met mijn Microsoft horloge terug te gaan. Vorig jaar november hier gekocht en deze week is ineens het hele rubberen bandje gescheurd, niet handig.

Eenmaal aangekomen bij het winkelcentrum blijkt dat de Microsoft Store daar niet meer zit, balen dus, dat gaat opsturen worden. s-Middags dus maar via de Microsoft website een “call” aangemaakt voor retourzending van een Microsoft Band. Vervolgens een verzendlabel uitgeprint dus maandag maar eens kijken hoe ik dat via Fedex ingepakt en verzonden krijg. Iets na vier uur arriveren we in Simy Valley bij het huis van Jaimie en Robert. Bij de voordeur hangen de slingers al, dus we staan bij het goede huis. Er zijn ook twee collega’s van Robert met vrouw en kinderen, een gezellige drukke boel dus. Robert heeft speciaal voor deze gelegenheid Heineken bier gehaald, best wel lekker als je dat een tijd niet gedronken hebt 😉 Ik ben al min of meer aan het veramerikaniseren (is dat een goed woord?) en drink thuis gewoon Budweiser en ja met al die Mexicanen hier ontkom je af en toe ook niet aan een Corona met een schijfje limoen.

Voor het eerst in 3 weken is het s-avonds ook een aangename temperatuur om buiten in de tuin te zitten. Robert tovert met behulp van zijn Amerikaanse collega lekkere dingen op de barbecue. Zalm met groene asperges, kip, spare ribs, mais kolfen en iets van een roast beef. Heerlijk gegeten! Rond een uur of 9 rijden we in het donker terug naar huis (Thousand Oaks).

Laura is behoorlijk moe en besluit vrijwel direct naar bed te gaan, ik beantwoord nog even wat mailtjes van een klant, ja ook op zaterdagavond gaat het werk door ;). Omdat het nog geen 10 uur is werk ik alvast mijn blog een beetje bij, scheelt zondag weer wat tijd. Rond 10 uur nog even Skypen met Brigitte die dan net haar bed uit is. De zaterdag zit er ook weer op, het schijnt zondag een bloedhete dag te worden, temperaturen van rond de 35 graden. Ik zeg laat maar komen die Californische temperaturen.

Bonnie Update 

Het lijkt er op dat Bonnie het hier prima naar haar zin heeft aan de Roadrunner Av. Vandaag de eerste kleine cherry tomaatjes kunnen waarnemen. Tuurlijk, ze wordt hier ook uitstekend verzorgd, iedere ochtend water, dieven en een beetje trillen. Go Bonnie, Go!