Al weer 4 weken in California
Zondag 19 juni
Het schijnt vandaag vaderdag te zijn, maar daar krijg ik hier niets van mee. Op de radio hoor je wel allerlei speciale aanbiedingen voorbijkomen, maar voor mij geen ontbijt op bed of cadeautjes. Nou ja, ontbijt op bed daar ben ik toch niet zo van 😉 Wel een lekker relaxte dag met hele hoge temperaturen en een schitterende zonsondergang.
Maandag 20 juni
De start van een verse week. De dagen vliegen hier voorbij, ik realiseer me dat ik eind deze week al weer 4 weken in California zit. Ik ben al weer aardig in mijn Nederlandse ritme terecht gekomen voor wat de werktijden betreft. Zo rond de klok van 7 uur ben ik op kantoor waar de dag altijd begint met een vers gezette kop koffie. Dan de email nog eens nakijken en beginnen met het beantwoorden van de meest urgente mails. Ik heb het al eerder aangegeven maar ik krijg hier meer email als toen ik in De Lier werkzaam was.
Allereerst begonnen met een bezoekverslag te maken van mijn bezoek aan een klant. Is altijd toch nog veel werk om alle aantekeningen door te nemen en alles weer op een logische volgorde te zetten. Na ruim een uur kan ik het document mailen naar de collega’s in Nederland, zijn die ook weer helemaal op de hoogte.
’s-Avonds besluiten Laura en ik om nog even bij een grote Wallmart langs te rijden voor wat spullen die ze in onze lokale vestiging niet verkopen. We gaan naar Simi Valley, iets van een half uurtje rijden, dat stelt dus niks voor voor Amerikaanse begrippen 😉 Eenmaal aangekomen bij de Wallmart ziet Laura ineens dat er daar ook een Aldi zit. Daar gaan we na Wallmart ook nog even kijken.
Van een medewerker begrijpen we dat deze Aldi vestiging pas sinds afgelopen donderdag open is. Een hele mooie, strakke winkel die in de verste verte niet meer lijkt op de Aldi’s die we in Nederland gewend zijn. En het prijsniveau is hier ook laag. Ik ken nog niet veel prijzen uit mijn hoofd, maar verse maiskolven voor 17 dollarcent is een stuk goed koper als bij andere supermarkten. Bananen zijn in de reclame voor 69 dollarcent. Misschien gaan we hier wel vaker naar toe.
Dinsdag 21 juni
Vanochtend al heel vroeg een Skype afspraak met een collega in Nederland om mijn bezoek van afgelopen vrijdag door te nemen. Dat gaat toch net even iets makkelijker als mailtjes heen en weer sturen. We hebben zo’n 3 kwartier zitten praten over wijzigingen in onze app en wat de klanten nu precies willen.
De rest van de dag op kantoor gewerkt, lekker bezig geweest.
Als ik vanaf kantoor vertrek besluit ik gelijk om even bij een kantoor van Fedex langs te rijden om mijn kapotte Microsoft Band op te sturen. Is nog een heel gepuzzel om dat te vinden, maar na even navragen bij een chauffeur van Fedex die ik toevallig tegenkom kom ik op de juiste locatie aan. Een vriendelijke dame pakt het horloge voor me in. Ik hoef niks te betalen, dat doet Microsoft. Ik ben benieuwd hoe dit gaat aflopen. Wordt vervolgd.
Woensdag 22 juni
Vanochtend vroeg heb ik een afspraak om bij een klant het hele registratieproces mee te maken in het veld.
Afhankelijk van de temperatuur rijdt er een pick-up truck heen en weer om de frambozen zo snel mogelijk naar het koelhuis te brengen. De kwaliteit van de frambozen gaat er niet op vooruit als deze een paar uur in temperaturen van 30 graden staan.
De rest van de dag een kleine software aanpassing voor een klant gemaakt en gelijk geïnstalleerd bij die klant. Verder wat support mailtjes beantwoord en dan is er weer een dag voorbij.
Donderdag 23 juni
Om 9 uur een Skype sessie met een klant van ons. Er worden wat basis instellingen doorgenomen en ik kan op hun beeldscherm meekijken om te zien wat ze precies bedoelen. Allemaal geen schokkende zaken en na een half uurtje wordt de Skype meeting afgesloten.
Om 11 uur heb ik een afspraak met een klant. Rond de klok van half 10 belt Nick echter op om te vragen hoe het met de aanvraag van mijn Social Security Nummer zit. Dit nummer is nodig om de aanvraag voor een collectieve ziektekostenverzekering in gang te kunnen zetten. Ik realiseer me dat het inmiddels al 3 weken geleden is dat ik dit had aangevraagd. Normaal zou ik de kaart met nummer binnen twee weken moeten ontvangen, niet dus. Ik besluit mijn afspraak iets te verplaatsen en rij langs bij het Social Security office in Thousand Oaks. Eerst natuurlijk weer een nummertje trekken en wachten. Het is behoorlijk druk dus ik bereid me op het ergste voor. Redelijk snel word ik al naar een loket geroepen en ik leg uit dat ik nog steeds geen SSN ontvangen heb en of dat normaal is. Ik begin ineens nog grotere twijfels te krijgen over de initiële aanvraag als ik de “officer” die mij 3 weken geleden hielp voorbij zie lopen. Ik heb het sterke vermoeden dat hij bij de aanvraag iets niet goed heeft gedaan. Al snel roept de jongedame die mij helpt er een andere vrouwelijke collega bij. En ja hoor, weer kopieën van paspoort, visum en I-94. Uiteindelijk rij ik weer terug naar kantoor, zonder SSN.
Vrijdag 24 juni
Vandaag lekker vroeg weer op kantoor, om 7 uur thuis vertrokken en om kwart over zeven stap ik het kantoor binnen. Computer opstarten en een lekkere beker koffie maken.
Er vallen deze dag weinig bijzonderheden te melden, geen afspraken en ik kan lekker productief bezig zijn op de computer. Met een voldaan gevoel verlaat ik om 4 uur het kantoor om aan het weekend te beginnen.
Aan het begin van de week met de buren in Thousand Oaks afgesproken dat hun hond vrijdagavond even bij ons komt. Ze hebben hiernaast een kinderfeestje en dan loopt “Dodger” waarschijnlijk een beetje in de weg. Iets voor zessen brengt de buurvouw hem, compleet met zijn voerbak, drinken en een kluif. In het begin loopt Dodger een beetje zenuwachtig door de tuin maar na een half uurtje wordt hij rustiger en gaat lekker liggen in het gras. Laura en ik eten vanavond zelfgemaakte Hotdogs (hoe toepasselijk) en omdat er een worstje over is mag Dodger die hebben. Iets na achten wordt Dodger weer opgehaald, was even gezellig weer een hond over de vloer.
Zaterdag 25 juni
Tja en voordat je het weet is het dan weer zaterdag en dat betekent schoonmaken. Door de droogte hier wordt alles zo stoffig als het maar kan. Eerst begonnen met het bed afhalen en beddengoed in de wasmachine. Vervolgens het hele zaakje beneden gestofzuigd. Valt toch wel tegen zo’n groot oppervlakte zuigen. Kost je toch al snel een half uur. Vervolgens een emmertje sop klaargemaakt om boven mijn badkamer en toilet schoon te maken. De wasmachine is inmiddels klaar dus alles gelijk de droger in. Het valt mij iedere keer op hoe snel een wasmachine hier klaar is met zijn programma. Als de wasmachine klaar is geeft ie trouwens een heel leuk geluid, lijkt wel een soort van ringtone, daar wordt je vrolijk van. Hetzelfde trouwens ook voor de droger, die begint ook vrolijk muziek te maken als ie klaar is. Rond elf uur is de schoonmaakbeurt zo’n beetje klaar of …. Afgelopen week was het mij al opgevallen dat de ramen er hier vreselijk vies uitzagen. Neem daarbij nog een flats voegelpoep en je voelt hem al aankomen, ik ga ramen zemen. Ja en zie dan maar eens de benodigde spullen te vinden in huis. Uiteindelijk maar een klein schuursponsje gebruikt en een wisser uit de badkamer. Geen trapje te vinden dus maar voorzichtig op een van de tuinstoelen gaan staan om boven bij de ramen te komen. Handig dat ze hier overal insecten horren voor het raam hebben zitten, maar die dingen moeten er dan natuurlijk wel even uit als je de ramen wilt doen. Na wat gefriemel lukt dat uiteindelijk en kan ik aan de slag. Halverwege even pauze en een Skypegesprek gevoerd met mijn oude jeugdvriend Wolter. We kennen elkaar inmiddels ruim 50 jaar en hebben nog steeds regelmatig contact. Het kan raar lopen met twee jongens van de Wantsnijdersgaarde uit Den Haag. De een (Wolter) woont tegenwoordig met vrouw en kinderen in Zwitserland en ik zit voorlopig in de USA.
Als ik tenslotte klaar ben met de ramen zemen geniet ik eerst een paar minuten van de schone aanblik. Zowel de binnen- als buitenkant zijn weer spic en span schoon. Volgende week maar eens de ramen aan de zijkant onder handen nemen, voor vandaag is het genoeg geweest. Voor de zekerheid ’s-middags al wel vast een klein trappetje wezen kopen bij Home Depot, altijd handig voor volgende week.
Bonnie update
Dat zouden we haast vergeten. Het gaat bijzonder goed met Bonnie, je kan zien dat ze het naar haar zin heeft hier in de tuin. De eerste tomaatjes worden steeds groter en ook andere trosjes ontwikkelen zich prima. Het blijft toch knap om te zien hoe zo’n klein geel bloemetje zich in korte tijd ontwikkeld tot een klein tomaatje. Misschien moeten we maar een broertje of zusje tomaatplant naast Bonnie neerzetten, dan is ze niet zo alleen overdag als wij aan het werk zijn 😉